AN IV, 159

Przy pewnej okazji czcigodny Ananda mieszkał w Kosambi w Parku Ghosity. Wtedy pewna mniszka odezwała się do człowieka w taki sposób: „Dobry człowieku, podejdź do czcigodnego Anandy i złóż mu hołd w moim imieniu, twoją głową u jego stóp. Wtedy powiedz: 'Czcigodny panie, mniszka taka-a-taka jest chora, obolała, ciężko schorowana. Składa ona hołd mistrzowi Anandzie, jej głową u jego stóp'. Wtedy powiedz: 'Byłoby dobrze, czcigodny panie, gdyby kierowany współczuciem, mistrz Ananda przyszedł odwiedzić tą mniszkę w kwaterach mniszek'”. „Tak, czcigodna pani”, odpowiedział ten człowiek. Wtedy podszedł do czcigodnego Anandy, złożył mu hołd, usiadł z boku i przekazał wiadomość. Czcigodny Ananda zgodził się w milczeniu.

Wtedy czcigodny Ananda ubrał się, zabrał swoją miskę i szatę i poszedł do kwater mniszek. Kiedy mniszka zobaczyła czcigodnego Anandę, nadchodzącego z dala, przykryła się cała i położyła na swym łóżku. Wtedy czcigodny Ananda podszedł do tej mniszki, usiadł na wyznaczonym miejscu, i powiedział do niej.

„Siostro, te ciało powstało z pokarmu; w zależności od pokarmu, pokarm jest do porzucenia. Te ciało powstało z pragnienia; w zależności od pragnienia, pragnienie jest do porzucenia. Te ciało powstało z wyobrażenia, w zależności od wyobrażenia, wyobrażenie jest do porzucenia. Te ciało powstało ze stosunku seksualnego, ale w odniesieniu do stosunku seksualnego, Zrealizowany zdeklarował zniszczenie mostu.

Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z pokarmu; w zależności od pokarmu, pokarm jest do porzucenia', z jakiego powodu to zostało powiedziane? Tu, siostro, odpowiednio skierowując uwagę, mnich je pokarm nie dla zabawy czy oszołomienia, ani dla fizycznego piękna i atrakcyjności, ale tylko dla wspomagania i utrzymania tego ciała, dla uniknięcia krzywdy, i dla wsparcia świętego życia, rozważając: 'W ten sposób usunę stare uczucie i nie wzbudzę nowego uczucia, i będę zdrowy i nienaganny, trwając w swobodzie'. Jakiś czas potem, w zależności od pokarmu, porzuca on pokarm. Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z pokarmu; w zależności od pokarmu, pokarm jest do porzucenia', to z tego powodu to zostało powiedziane.

Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z pragnienia; w zależności od pragnienia, pragnienie jest do porzucenia', z jakiego powodu to zostało powiedziane? Tu, siostro, mnich słyszy: 'Mnich o takim-a-takim imieniu, z wyczerpaniem skaz, zrealizował sam dla siebie z bezpośrednią wiedzą, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim'. Myśli on: 'Kiedyż to ja, z wyczerpaniem skaz, zrealizuję sam dla siebie z bezpośrednią wiedzą, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, będę w nim trwał?' W jakiś czas później, w zależności od pragnienia, porzuca on pragnienie. Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z pragnienia; w zależności od pragnienia, pragnienie jest do porzucenia', to z tego powodu to zostało powiedziane.

Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z wyobrażenia, w zależności od wyobrażenia, wyobrażenie jest do porzucenia', z jakiego powodu to zostało powiedziane? Tu, siostro, mnich słyszy: 'Mnich o takim-a-takim imieniu, z wyczerpaniem skaz, zrealizował sam dla siebie z bezpośrednią wiedzą, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim'. Myśli on: 'Ten czcigodny z wyczerpaniem skaz, zrealizował sam dla siebie z bezpośrednią wiedzą, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim', Dlaczego ja bym nie mógł?' W jakiś czas później, w zależności od wyobrażenia, porzuca on wyobrażenie. Kiedy zostało powiedziane: 'Te ciało powstało z wyobrażenia; w zależności od wyobrażenia, wyobrażenie jest do porzucenia', to z tego powodu to zostało powiedziane.

Te ciało powstało ze stosunku seksualnego, ale w odniesieniu do stosunku seksualnego, Zrealizowany zdeklarował zniszczenie mostu”.

Wtedy ta mniszka wstała ze swego łóżka, ułożyła swą szatę na jednym ramieniu, i pokłoniwszy się swoją głową do stóp czcigodnego Anandy, powiedziała: „Czcigodny panie, popełniłam wykroczenie, w tym, że tak głupio i niezręcznie się zachowałam. Czcigodny panie, niech mistrz Ananda zaakceptuje widzenie mojego wykroczenia jako wykroczenia, w imię przyszłej wstrzemięźliwości”.

„Z pewnością, siostro, popełniłaś wykroczenie, w tym, że tak głupio i niezręcznie się zachowałaś. Ale skoro widzisz swoje wykroczenie jako wykroczenie, i wyrażasz skruchę za to, w zgodzie z Dhammą, akceptujemy to. Gdyż to jest wzrost w dyscyplinie szlachetnych, gdy widzi się własne wykroczenie jako wykroczenie, wyraża skruchę w zgodzie z Dhammą, i podejmuje przyszłej wstrzemięźliwości”.