Kazanie ognia

SN 35: 28.

Mnisi, wszystko płonie. A co jest tym wszystkim co płonie? Oko płonie, widzialne formy płoną. Świadomość oka płonie. Oko kontakt płonie. Również uczucie czy to przyjemne czy bolesne czy neutralne, które powstaje wraz kontaktem oka jako warunkiem, płonie. Płonie czym? Płonie ogniem pożądania, ogniem nienawiści, ogniem złudzenia; płonie narodzinami, starością i śmiercią, żalem, płaczem, bólem, smutkiem i rozpaczą. Ucho płonie ... Dźwięki płoną... Nos płonie ... Zapachy płoną... Język płonie ... Smaki płoną ... Ciało płonie ... Obiekty dotyku płoną ... Umysł płonie ... Mentalne obiekty płoną. Kontakt umysł płonie. Również uczucie, czy to przyjemne czy bolesne czy neutralne, które powstaje wraz z kontaktem jako warunkiem płonie. Płonie czym? Płonie ogniem pożądania, ogniem nienawiści, ogniem złudzenia, płonie narodzinami, starością i śmiercią, żalem płaczem, bólem, smutkiem i rozpaczą.

Widząc tak, mnisi, mądry szlachetny uczeń, doświadcza wyobcowania wobec oka, i widzialnych form, wobec świadomości oka, wobec kontaktu oka ... Doświadcza wyobcowania wobec uczucia czy to przyjemnego, bolesnego czy neutralnego, które powstaje wraz z kontaktem oka jako warunkiem. Doświadcza wyobcowania wobec ucha i dźwięków... nosa i zapachów ... języka i smaków ... ciała i obiektów dotyków ... Doświadcza wyobcowania wobec umysłu i mentalnych obiektów, wobec świadomości umysłu, wobec kontaktu umysłu. Również doświadcza wyobcowania wobec uczucia czy to przyjemnego, bolesnego, czy neutralnego, które powstaje wraz z kontaktem umysłu jako warunkiem. Doświadczając wyobcowania, staje się beznamiętny. I przez beznamiętność jest wyzwolony. Gdy wyzwolony, pojawia się wiedza: „Jest wyzwolony”. Rozumie: „Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej już tego stanu istnienia”.

I podczas tej mowy serca tysiąca mnichów zostały wyzwolone z skaz przez nie-utrzymywanie.