Arittha

Wtedy Zrealizowany odezwał się do pewnego mnicha tak: „Mnichu, idź powiedzieć mnichowi Arittha, dawnemu zabójcy sępów, że nauczyciel go wzywa”. „Tak jest, czcigodny panie” odpowiedział mnich i udał się do mnicha Aritthy i powiedział mu: „Nauczyciel cię wzywa, przyjacielu Arittha”. „Tak jest, przyjacielu” odpowiedział i udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, Zrealizowany spytał go „Arittha, czy to prawda jak się wydaje, że następujący zgubny pogląd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'”

 "Dokładnie tak, czcigodny panie. 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”.

"Błądzący człowieku, kogo kiedykolwiek widziałeś bym nauczał Dhammy w ten sposób? Błądzący człowieku, pewne rzeczy określiłem jako przeszkadzające, gdyż stanowią przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jaką małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża ukazałem jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Błądzący człowieku, zarówno błędnie nas zareprezentowałeś przez swe błędne tego uchwycenie jak i zapracowałeś na swą własną zgubę, gromadząc znaczną przewinę, gdyż przyczyni się to długo do twojej krzywdy i cierpienia".

(...)

Mnisi by dążenie do (obiektywnej) zmysłowej przyjemności odbywało się bez (skalań przez subiektywne) zmysłowe pragnienie, bez percepcji zmysłowych przyjemności, bez myśli o zmysłowych przyjemnościach – takie coś jest niemożliwe.

M 22