Wtedy to Mahanama Sakyan udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu
hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, powiedział: "Czcigodny panie, od
długiego już czasu jest mi znana Dhamma nauczana przez Zrealizowanego
tak: 'Chciwość jest niedoskonałością umysłu, nienawiść jest
niedoskonałością umysłu, złudzenie jest niedoskonałością umysłu'.
Jednakże podczas gdy Dhamma jest mi znana w ten sposób, czasami idee
związane z chciwością, nienawiścią i złudzeniem nawiedzają mój umysł;
zastanawiam się czcigodny panie, jakie rzeczy są u mnie jeszcze nie
zaniechane, z uwagi na które te idee nawiedzają mój umysł i pozostają".
Mahanama, są ciągle u ciebie rzeczy niezaniechane z uwagi na które te
idee związane z chciwością... nienawiścią ...złudzeniem, nawiedzają twój
umysł i pozostają, bo gdyby rzeczy te zostały przez ciebie zaniechane
nie żyłbyś już świeckim życiem, nie cieszyłbyś się zmysłowymi
przyjemnościami.
Mimo, że szlachetny uczeń jasno widzi takimi
jakimi właściwie są zmysłowe przyjemności, jak małą zapewniają
gratyfikację i jak wiele w nich cierpienia i rozpaczy i jak wielkie tkwi
w nich niebezpieczeństwo, to tak długo jak nie osiągnął szczęścia i
przyjemności całkowicie odrębnych od zmysłowych przyjemności,
oddzielonych od niekorzystnych rzeczy, lub coś bardziej spokojnego niż
to, to ciągle nie odczuwa awersji do zmysłowych przyjemności. Ale kiedy
szlachetny uczeń jasno widzi takimi jakimi właściwie są zmysłowe
przyjemności, jak małą zapewniają gratyfikację i jak wiele w nich
cierpienia i rozpaczy i jak wielkie tkwi w nich niebezpieczeństwo i
kiedy osiąga błogość i przyjemność całkowicie odrębne od zmysłowych
przyjemności, oddzielone od niekorzystnych rzeczy, lub coś bardziej
spokojnego niż to, nie jest już dłużej bez awersji do zmysłowych
przyjemności. M 14
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.