Wtedy, podczas gdy czcigodny Sona
przebywał samotnie na odosobnieniu, następujący kurs myśli
powstał w jego umyśle: „Jestem jednym z najbardziej energicznych
uczniów Zrealizowanego, a jednak mój umysł nie został wyzwolony
ze skaz przez nie-utrzymywanie. Moja rodzina jest bogata, jest
możliwe, bym cieszył się swoim bogactwem i czynił działania
przynoszące zasługę. Zatem zrezygnuję z treningu i powrócę do
niższego życia, tak że będę mógł cieszyć się bogactwem i
czynić działania przynoszące zasługę”.
Wtedy, poznawszy swym umysłem kurs
myśli w umyśle czcigodnego Sony, tak jak silny mężczyzna mógłby
rozciągnąć swe zgięte ramię, albo zgiąć swe rozciągnięte
ramię, Zrealizowany zniknął z góry Szczyt Sępa i pojawił się w
Chłodnym Gaju w obecności czcigodnego Sony. Zrealizowany usiadł na
przygotowanym dla niego miejscu. Czcigodny Sona złożył mu hołd i
usiadł z boku. Zrealizowany rzekł do niego:
„Sona, kiedy przebywałeś samotnie
na odosobnieniu,czy następujący kurs myśli powstał w twoim umyśle:
'Jestem jednym z najbardziej energicznych uczniów Zrealizowanego, a
jednak mój umysł nie został wyzwolony ze skaz przez
nie-utrzymywanie. Moja rodzina jest bogata, jest możliwe, bym
cieszył się swoim bogactwem i czynił działania przynoszące
zasługę. Zatem zrezygnuję z treningu i powrócę do niższego
życia, tak że będę mógł cieszyć się bogactwem i czynić
działania przynoszące zasługę'?” „Tak, czcigodny panie”.
„Powiedz mi, Sona, kiedy żyłeś w domu, czy byłeś obeznany z
lutnią?” „Tak, czcigodny panie”. „Jak myślisz, Sona? Kiedy
struny były zbyt napięte, czy twoja lutnia była dobrze nastrojona
i łatwa do grania na niej?” „Nie, czcigodny panie”. „Kiedy
struny były zbyt rozluźnione, czy twoja lutnia była dobrze
nastrojona i łatwa do grania na niej?” „Nie, czcigodny panie”.
„Ale Sona, kiedy struny nie były ani zbyt napięte
ani zbyt rozluźnione, a odpowiednio zbalansowane, czy twoja lutnia
była dobrze nastrojona i łatwa do grania na niej?” „Tak,
czcigodny panie”.
„Tak też, Sona, jeżeli energia jest
pobudzana zbyt mocno, wiedzie to do niepokoju, a jeżeli energia jest
zbyt słaba, wiedzie to do lenistwa. Zatem, Sona, zdecyduj się na
odpowiednie zbalansowanie energii, osiągnij równość duchowych
zdolności, i podejmij w tym obiekt”. „Tak, czcigodny panie”,
odpowiedział czcigodny Sona.
Wtedy, jakiś czas później, czcigodny
Sona zdecydował się na zbalansowanie energii, osiągnął równość
duchowych zdolności i podjął w tym obiekt. Wtedy, mieszkając
samotnie, oderwany, uważny, pilny i zdecydowany, w niedługim czasie
czcigodny Sona zrealizował sam dla siebie przez bezpośrednią
wiedzę, w tym życiu, ten nieprzewyższony cel świętego życia,
dla którego szlachetnie urodzeni odchodzą z domowego życia w
bezdomność, i wkroczywszy weń, trwał w nim. Wiedział
bezpośrednio: „Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte,
co trzeba było wykonać, zostało wykonane, nigdy więcej tego stanu
istnienia". I czcigodny Sona został jednym z arahatów.
Osiągnąwszy poziom arahata, czcigodny
Sona pomyślał: „Pójdę do Zrealizowanego i zdeklaruję finałową
wiedzę w jego obecności”. Wtedy podszedł do Zrealizowanego,
złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział:
„Czcigodny panie, kiedy mnich jest
arahatem z wyczerpanymi skazami, tym kto przeżył święte życie,
wykonał to co było do wykonania, odłożył brzemię, osiągnął
swój cel, całkowicie zniszczył pęta istnienia, w pełni
wyzwolonym przez finałową wiedzę, skłania się do sześciu
rzeczom: do wyrzeczenia, do samotności, do nie-bolesnego, do
wyczerpania pragnienia, do wyczerpania utrzymywania, i do
nie-pomieszania.
Jest możliwe, czcigodny panie, że
pewni czcigodni tutaj mogą pomyśleć: 'Czyż nie może być i tak,
że ten czcigodny skłania się do wyrzeczenia z powodu samej wiary?'
Ale nie powinno się widzieć tego w ten sposób. Mnich, którego
skazy są wyczerpane, który przeżył święte życie i wykonał swe
zadanie, nie widzi w sobie niczego więcej do zrobienia ani potrzeby
by zwiększyć to co zostało dokonane. Skłania się on do
wyrzeczenia, ponieważ jest wolny od pożądania przez wyczerpanie
pożądania; ponieważ jest wolny od nienawiści przez wyczerpanie
nienawiści; ponieważ jest wolny od złudzenia przez wyczerpanie
złudzenia.
Jest możliwe, że pewni czcigodni
tutaj mogą pomyśleć: 'Czyż nie może być i tak, że ten
czcigodny skłania się do samotności z chęci zysku, honoru i
pochwały?' Ale nie powinno się widzieć tego w ten sposób. Mnich,
którego skazy są wyczerpane, który przeżył święte życie i
wykonał swe zadanie, nie widzi w sobie niczego więcej do zrobienia
ani potrzeby by zwiększyć to co zostało dokonane. Skłania się on
do samotności, ponieważ jest wolny od pożądania przez wyczerpanie
pożądania; ponieważ jest wolny od nienawiści przez wyczerpanie
nienawiści; ponieważ jest wolny od złudzenia przez wyczerpanie
złudzenia.
Jest możliwe, że pewni czcigodni
tutaj mogą pomyśleć: 'Czyż nie może być i tak, że ten
czcigodny skłania się do nie-bolesnego ponieważ popadł w błędne
uchwycenie reguł i obserwancji jako podstawy?' Ale nie powinno się
widzieć tego w ten sposób. Mnich, którego skazy są wyczerpane,
który przeżył święte życie i wykonał swe zadanie, nie widzi w
sobie niczego więcej do zrobienia ani potrzeby by zwiększyć to co
zostało dokonane. Skłania się on do nie-bolesnego, ponieważ jest
wolny od pożądania przez wyczerpanie pożądania; ponieważ jest
wolny od nienawiści przez wyczerpanie nienawiści; ponieważ jest
wolny od złudzenia przez wyczerpanie złudzenia.
… Skłania się on do wyczerpania
pragnienia, ponieważ jest wolny od pożądania przez wyczerpanie
pożądania; ponieważ jest wolny od nienawiści przez wyczerpanie
nienawiści; ponieważ jest wolny od złudzenia przez wyczerpanie
złudzenia.
… Skłania się on do wyczerpania
utrzymywania, ponieważ jest wolny od pożądania przez wyczerpanie
pożądania; ponieważ jest wolny od nienawiści przez wyczerpanie
nienawiści; ponieważ jest wolny od złudzenia przez wyczerpanie
złudzenia.
… Skłania się
on do nie-pomieszania, ponieważ jest wolny od pożądania przez
wyczerpanie pożądania; ponieważ jest wolny od nienawiści przez
wyczerpanie nienawiści; ponieważ jest wolny od złudzenia przez
wyczerpanie złudzenia.
Czcigodny panie,
kiedy mnich jest o tak doskonale wyzwolonym umyśle, nawet jeżeli
potężne materialne formy poznawane przez oko wejdą w zasięg oka,
nie wprawiają jego umysłu w obsesję; jego umysł jest zupełnie
nie dotknięty. Pozostaje stabilny, osiągnąwszy niewzruszoność,
obserwując ich zanikanie. Nawet jeżeli potężne dźwięki
poznawane przez ucho wejdą w zasięg ucha … Nawet jeżeli potężne
smaki poznawane przez język wejdą w zasięg języka … Nawet
jeżeli potężne zapachy poznawane przez nos wejdą w zasięg nosa…
Nawet jeżeli potężne dotyki poznawane przez ciało wejdą w zasięg
ciała … Nawet jeżeli potężne idee poznawane przez umysł wejdą
w zasięg umysłu, nie wprawiają jego umysłu w obsesję; jego umysł
jest zupełnie nie dotknięty. Pozostaje stabilny, osiągnąwszy
niewzruszoność, obserwując ich zanikanie.
Załóżmy,
czcigodny panie, że jest kamienna góra, bez szczelin czy pęknięć,
jedna solidna masa skalna. Jeżeli gwałtowna burza nadejdzie ze
wschodu, nie zachwieje nią, nie poruszy, nie zatrzęsie; jeżeli
gwałtowna burza nadejdzie z zachodu, nie zachwieje nią, nie
poruszy, nie zatrzęsie; jeżeli gwałtowna burza nadejdzie z
północy, nie zachwieje nią, nie poruszy, nie zatrzęsie; jeżeli
gwałtowna burza nadejdzie z południa, nie zachwieje nią, nie
poruszy, nie zatrzęsie. Tak też kiedy mnich jest o tak doskonale
wyzwolonym umyśle, nawet jeżeli potężne materialne formy
poznawane przez oko wejdą w zasięg oka, nie wprawiają jego umysłu
w obsesję; jego umysł jest zupełnie nie dotknięty. Pozostaje
stabilny, osiągnąwszy niewzruszoność, obserwując ich zanikanie.
Nawet jeżeli potężne dźwięki poznawane przez ucho wejdą w
zasięg ucha … Nawet jeżeli potężne smaki poznawane przez język
wejdą w zasięg języka … Nawet jeżeli potężne zapachy
poznawane przez nos wejdą w zasięg nosa… Nawet jeżeli potężne
dotyki poznawane przez ciało wejdą w zasięg ciała … Nawet
jeżeli potężne idee poznawane przez umysł wejdą w zasięg
umysłu, nie wprawiają jego umysłu w obsesję; jego umysł jest
zupełnie nie dotknięty. Pozostaje stabilny, osiągnąwszy
niewzruszoność, obserwując ich zanikanie.
Jeżeli mnich
skłania się do wyrzeczenia,
i samotności
umysłu;
jeżeli skłania
się do nie-bolesnego
i do wyczerpania
utrzymywania;
jeżeli skłania
się do wyczerpania pragnienia
i nie-pomieszania
umysłu:
kiedy widzi
powstanie zmysłowych baz,
jego umysł jest
całkowicie wyzwolony.
Dla mnicha o
spokojnym umyśle,
całkowicie
wyzwolonego,
nie ma nic więcej
do wykonania,
ani potrzeby
zwiększenia tego co zostało zrobione.
Jak kamienna góra,
jedna solidna masa skały,
jest nieporuszona
przez wiatr,
tak też ani
materialne formy, ani smaki,
ani zapachy i
obiekty dotyku,
i idee chciane czy
niechciane,
nie wprowadzają
pomieszania do stabilnego umysłu.
Jego umysł jest
niewzruszony i wolny,
i obserwuje ich
zanikanie”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.