AN X, 86

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Campa na brzegu Lotosowego Stawu Gaggara. Tam czcigodny Maha Moggallana odezwał się do mnichów tak: „Przyjaciele mnisi!”. „Przyjacielu”, odpowiedzieli ci mnisi. Czcigodny Maha Moggallana rzekł to:

„Tu, przyjaciele, mnich deklaruje finałową wiedzę w ten sposób: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej powrotu do tego stanu istnienia'. Tathagata, czy jego uczeń który jest osiadającym jhany – obeznanym w osiągnięciach, obeznany w umysłach innych, obeznany we drogach umysłu innych – pyta go, wypytuje i poddaje krzyżowym pytaniom. Kiedy jest on tak pytany, wypytywany i podany krzyżowym pytaniom przez Tathagatę czy jego ucznia, dochodzi do impasu i jest sfrustrowany. Spotyka się z klęską, spotyka się z katastrofą, spotyka się z klęską i katastrofą.

Tathagata, czy jego uczeń który jest osiadającym jhany – obeznany w osiągnięciach, obeznany w umysłach innych, obeznany we drogach umysłu innych obejmuje swym umysłem jego umysł i rozważa: 'Dlaczego ten czcigodny deklaruje finałową wiedzę w ten sposób: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej powrotu do tego stanu istnienia'?' Po objęciu swym umysłem jego umysłu, rozumie:

'Ten czcigodny przecenia siebie, wyobraża sobie, że jego ocena jest słuszna, myśli że osiągnął to czego nie osiągnął, spełnił się w tym w czym nie jest spełniony, posiadł to czego nie posiada i przez przecenianie siebie deklaruje finałowa wiedzę w taki sposób: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej powrotu do tego stanu istnienia'.

Tathagata, czy jego uczeń który jest osiadającym jhany – obeznany w osiągnięciach, obeznany w umysłach innych, obeznany we drogach umysłu innych obejmuje swym umysłem jego umysł i rozważa: 'Dlaczego ten czcigodny przecenia siebie, wyobraża sobie, że jego ocena jest słuszna, myśli że osiągnął to czego nie osiągnął, spełnił się w tym w czym nie jest spełniony, posiadł to czego nie posiada i przez przecenianie siebie deklaruje finałowa wiedzę w taki sposób: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej powrotu do tego stanu istnienia'?'

Tathagata, czy jego uczeń który jest osiadającym jhany – obeznany w osiągnięciach, obeznany w umysłach innych, obeznany we drogach umysłu innych obejmuje swym umysłem jego umysł i rozumie: 'Ten czcigodny nauczył się wiele, pamięta to czego się nauczył i kumuluje to czego się nauczył. Te nauczanie które jest dobre na początku, dobre pośrodku, dobre na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie, proklamujące doskonale pełne i czyste święte życie – takich nauk jak te nauczył się wiele, zachował w umyśle, wyrecytował werbalnie, przebadał mentalnie, i spenetrował dobrze przez pogląd. Dlatego też ten czcigodny przecenia siebie, wyobraża sobie, że jego ocena jest słuszna, myśli że osiągnął to czego nie osiągnął, spełnił się w tym w czym nie jest spełniony, posiadł to czego nie posiada i przez przecenianie siebie deklaruje finałowa wiedzę w taki sposób: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej powrotu do tego stanu istnienia'.

Tathagata, czy jego uczeń który jest osiadającym jhany – obeznany w osiągnięciach, obeznany w umysłach innych, obeznany we drogach umysłu innych obejmuje swym umysłem jego umysł, rozumie:

'Ten czcigodny jest pełen pożądliwości i jego umysł często ulega obsesji pożądliwości. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, obsesja pożądliwości jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny jest pełen złej woli i jego umysł często ulega obsesji złej woli. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, obsesja złej woli jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny jest skłonny do ospałości i stanów letargicznych i jego umysł często ulega obsesji ospałości i stanów letargicznych. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, obsesja ospałości i stanów letargicznych jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny jest niespokojny i jego umysł często ulega obsesji niepokoju. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, obsesja niepokoju jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny jest skłonny do wątpliwości i jego umysł często ulega obsesji wątpliwości. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, obsesja wątpliwości jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny rozmiłowuje się w pracy, oddaje się rozmiłowaniu pracą. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, rozmiłowanie w pracy jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny rozmiłowuje się w rozmowie, oddaje się rozmiłowaniu rozmową. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, rozmiłowanie w rozmowie jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny rozmiłowuje się w spaniu, oddaje się rozmiłowaniu snem. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, rozmiłowanie w spaniu jest przypadkiem upadania.

Ten czcigodny rozmiłowuje się w towarzystwie, oddaje się rozmiłowaniu towarzystwem. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, rozmiłowanie w towarzystwie jest przypadkiem upadania.

Gdy jest więcej do wykonania, ten czcigodny zatrzymał się po drodze przy pewnym niższym osiągnięciu dystynkcji. Ale w Dhammie i Dyscyplinie ogłaszanych przez Tathagatę, zatrzymanie się po drodze jest przypadkiem upadania'.

Naprawdę, przyjaciele, jest niemożliwe dla mnicha który nie porzucił tych dziesięciu rzeczy by osiągnął wzrost, postęp, i dojrzałość w tej Dhammie i Dyscyplinie. Ale jest możliwe dla mnicha który porzucił te dziesięć rzeczy by osiągnął wzrost, postęp, i dojrzałość w tej Dhammie i Dyscyplinie”.