Przy pewnej okazji czcigodny Sariputta
mieszkał wśród Magadhów w Nalakagamaka. Wtedy wędrowiec
Samanadakani podszedł do czcigodnego Sariputty i wymienił z nim
pozdrowienia. Kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa zostały
zakończone, usiadł z boku i powiedział do czcigodnego Sariputty:
„Przyjacielu Sariputto, co jest
szczęściem? Co jest cierpieniem?” „Odrodziny, przyjacielu są
cierpieniem. Brak odrodzin jest szczęściem. Kiedy są odrodziny,
można oczekiwać takiego cierpienia: zimna, gorąca, głodu,
pragnienia, defekacji, i oddawania moczu; bycie poparzonym przez
ogień, wejście w kontakt z kijami i nożami; i krewni i przyjaciele
zbierają się razem i udzielają mu reprymendy. Kiedy są odrodziny,
to cierpienie może być oczekiwane.
Kiedy nie ma odrodzin, można oczekiwać
takiego szczęścia: ani zimna, ani gorąca, ani głodu, ani
pragnienia, ani defekacji, i oddawania moczu; ani bycia poparzonym
przez ogień, ani wejścia w kontakt z kijami i nożami; i krewni i
przyjaciele nie zbierają się razem i nie udzielają mu reprymendy.
Kiedy nie ma odrodzin, takie szczęście może być oczekiwane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.