AN VII, 24

„Mnisi, nauczę was siedmiu zasad nie-upadania. Bacznie słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, mnisi, jest te siedem zasad nie upadania?

Tu, mnisi, tak długo jak mnisi nie rozmiłowują się w pracy, nie cieszą się pracą, nie oddają się uciesze pracy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w rozmowie, nie cieszą się rozmową, nie oddają się uciesze rozmowy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w spaniu, nie cieszą się spaniem, nie oddają się uciesze spania, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w towarzystwie, nie cieszą się towarzystwem, nie oddają się uciesze towarzystwa, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie stowarzyszają się ze złymi przyjaciółmi, złymi towarzyszami, złymi kolegami, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi skłaniają się do mieszkania w lesie, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie zatrzymują się w połowie drogi, z powodu pewnych mniejszych osiągnięć w rozróżnieniu, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Mnisi, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród mnichów i mnisi są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.