AN VI, 10

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał wśród Sakyów w Kapilavatthu w Parku Drzewa Banyanu. Wtedy Mahanama Sakyan podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd usiadł z boku i powiedział do Zrealizowanego: „Czcigodny panie, w jaki sposób często trwa szlachetny uczeń który osiągnął owoc i zrozumiał Dhammę?” „Mahanama, szlachetny uczeń który doszedł do owocu i zrozumiał Dhammę, często trwa w ten sposób:

Tu, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina Tathagatę w taki sposób: 'Zrealizowany jest arahatem, doskonale przebudzonym, spełnionym w prawdziwej wiedzy i prowadzeniu się, pomyślnym, znawcą światów, nieprzewyższonym przywódcą osób do opanowania, nauczycielem bogów i ludzi, Przebudzonym, Zrealizowanym'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina Tathagatę, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na Tathagacie. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję Buddy.

I znów, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina Dhammę, w taki sposób: 'Dhamma jest dobrze wyłożona przez Zrealizowanego, widzialna tutaj i teraz a nie (po upływie czasu) zapraszająca do wglądu, naprowadzająca, doświadczana przez mądrych dla każdego osobiście'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina Dhammę, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na Dhammie. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję Dhammy.

I znów, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina Zgromadzenie, w taki sposób: 'Zgromadzenie uczniów Zrealizowanego praktykuje w dobry sposób, praktykuje w uczciwy sposób, praktykuje w prawdziwy sposób, praktykuje w odpowiedni sposób; mianowicie, cztery pary osób, osiem typów jednostek – to Zgromadzenie uczniów Zrealizowanego jest godne darów, godne gościnności, godne podarunków, godne ukłonu z szacunkiem, nieprzewyższone pole zasług dla świata'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina Zgromadzenie, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na Zgromadzeniu. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję Zgromadzenia.

I znów, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina swoje własne moralne zachowanie jako niezłomne, niezdarte, nienaganne, niezagmatwane, uwalniające, chwalone przez mądrych, wolne od chciwości, wiodące do koncentracji'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina swoją moralność, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na moralności. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję moralności.

I znów, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina swoją własną szczodrość w taki sposób: 'To prawdziwie moje szczęście i zysk, że w populacji uległej obsesji splamienia skąpstwem, przebywam w domu z umysłem wolnym od splamienia skąpstwem, szczodry, o otwartych rękach, ciesząc się rezygnacją, poświęcając się charytatywności, ciesząc się dawaniem i dzieleniem się'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina swoją szczodrość, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na szczodrości. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję szczodrości.

I znów, Mahanamo, szlachetny uczeń wspomina bogów w taki sposób: 'Są bogowie Czterech Wielkich Króli, bogowie Tavatimsa, bogowie Yama, bogowie Tusita, bogowie rozmiłowani w kreacji, bogowie kontrolujący kreacje innych, bogowie towarzystwa Brahmy, i są wciąż jeszcze wyżsi bogowie. Ja także mam taką wiarę jaką posiadali ci bogowie, z powodu której, kiedy przeminęli w tym miejscu, odrodzili się tam. Ja także mam taką moralność jaką posiadali ci bogowie, z powodu której, kiedy przeminęli w tym miejscu, odrodzili się tam. Ja także mam taką uczoność jaką posiadali ci bogowie, z powodu której, kiedy przeminęli w tym miejscu, odrodzili się tam. Ja także mam taką szczodrość jaką posiadali ci bogowie, z powodu której, kiedy przeminęli w tym miejscu, odrodzili się tam. Ja także mam taką mądrość jaką posiadali ci bogowie, z powodu której, kiedy przeminęli w tym miejscu, odrodzili się tam'. Kiedy szlachetny uczeń wspomina wiarę, moralność, uczoność, szczodrość i mądrość u siebie i u tych bogów, przy tej okazji jego umysł nie ulega obsesji pożądania, nienawiści, czy złudzenia; przy tej okazji jego umysł jest po prostu prawy, bazując na bogach. Szlachetny uczeń, którego umysł jest prawy, osiąga inspirację w znaczeniu, osiąga inspirację w Dhammie, osiąga radość połączoną z Dhammą. Kiedy jest radosny, powstaje błogość. U tego o błogim umyśle, ciało staje się uspokojone. Ten o spokojnym ciele czuje przyjemność. U czującego przyjemność, umysł staje się skoncentrowany. Jest on nazywany uczniem który trwa zrównoważony pośród niezrównoważonych, który trwa bez dolegliwości pośród uległej dolegliwościom populacji. Jako ten który wkroczył w strumień Dhammy, utrzymuje przy istnieniu rekolekcję bogów.

Mahanamo, szlachetny uczeń uczeń który doszedł do owocu i zrozumiał Dhammę, często trwa właśnie w ten sposób.