AN IV, 171

„Mnisi, kiedy jest ciało, wtedy z powodu cielesnej intencji przyjemność i ból powstają wewnętrznie; kiedy jest mowa, wtedy z powodu werbalnej intencji przyjemność i ból powstają wewnętrznie; kiedy jest umysł, wtedy z powodu mentalnej intencji przyjemność i ból powstają wewnętrznie – samą ignorancją jako warunkiem.

Albo sam z siebie wykonuje tą cielesną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo inni sprawiają, że generuje tą cielesną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo bez jasnego pojmowania wykonuje tą cielesną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego.

Albo sam z siebie wykonuje tą werbalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo inni sprawiają że generuje tą werbalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo bez jasnego pojmowania wykonuje tą werbalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego.

Albo sam z siebie wykonuje tą mentalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo inni sprawiają że generuje tą mentalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego, albo bez jasnego pojmowania wykonuje tą mentalną intencjonalną aktywność, determinowaną przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego.

Ignorancja zawarta jest w obrębie tych stanów. Ale z zanikiem bez pozostałości i wstrzymaniem ignorancji, te ciało nie istnieje, determinowane przez które przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego; ta mowa nie istnieje, determinowane przez którą przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego; ten umysł nie istnieje, determinowane przez który przyjemność i ból powstają wewnętrznie u niego. To pole nie istnieje, te miejsce nie istnieje, ta baza nie istnieje, ta lokacja nie istnieje, determinowane przez którą ta przyjemność i ból powstają u niego wewnętrznie.

Mnisi, są te cztery pozyskania indywidualności. Jakie cztery? Jest pozyskanie indywidualności w którym operuje własna intencjonalność, nie intencjonalność innych. Jest pozyskanie indywidualności w którym operuje intencjonalność innych nie własna intencjonalność. Jest pozyskanie indywidualności w którym operuje zarówno własna intencjonalność, jak i intencjonalność innych. Jest pozyskanie indywidualności w którym nie operuje ani własna intencjonalność, ani nie operuje intencjonalność innych”.

Kiedy to zostało powiedziane, czcigodny Sariputta powiedział do Zrealizowanego: „Czcigodny panie, rozumiem szczegółowe znaczenie tego twierdzenia jakie Zrealizowany przedstawił w skrócie, następująco:

W tym pozyskaniu indywidualności w którym operuje własna intencjonalność, ale nie intencjonalność innych, to z powodu ich własnej intencjonalności te istoty przemijają z tamtej grupy. W tym pozyskaniu indywidualności w którym operuje intencjonalność innych, ale nie własna intencjonalność, to z intencjonalności innych, te istoty przemijają z tamtej grupy. W tym pozyskaniu indywidualności w którym operuje zarówno własna intencjonalność, jak i intencjonalność innych, to z powodu zarówno ich własnej intencjonalności jak i intencjonalności innych, te istoty przemijają z tamtej grupy. Ale, czcigodny panie, jaki rodzaj bogów powinien być rozumiany jako pozyskanie indywidualności w którym nie operuje ani własna intencjonalność, ani nie operuje intencjonalność innych?”

„Są to, Sariputto, bogowie z bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji”.

„Dlaczego tak jest, czcigodny panie, że pewne istoty które przemijają z tamtej grupy są powracającymi, którzy powracają do tego stanu istnienia, podczas gdy inne są nie-powracającymi, którzy nie powracają do tego stanu istnienia?”

„Tu, Sariputto, pewna osoba nie porzuciła niższych pęt. W tym życiu wkracza i trwa w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Rozkoszuje się tym, chce tego, i znajduje w tym satysfakcję. Jeżeli jest w tym stała, skupiona na tym, często w tym trwa, i nie gubi tego gdy umiera, odradza się w towarzystwie bogów bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Kiedy przemija stamtąd, jest powracającym, który powraca do tego stanu istnienia.

Ale pewna osoba porzuciła niższe pęta. W tym życiu wkracza i trwa w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Rozkoszuje się tym, chce tego, i znajduje w tym satysfakcję. Jeżeli jest w tym stała, skupiona na tym, często w tym trwa, i nie gubi tego gdy umiera, odradza się w towarzystwie bogów bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Kiedy przemija stamtąd, jest nie-powracającym, który nie powraca do tego stanu istnienia”.