AN IV, 57

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał wśród Kolitan, blisko miasta Koliyan zwanego Sajjanela. Wtedy, o poranku, Zrealizowany ubrał się, zabrał swą miskę i szatę, i udał się do rezydencji Suppavasy, córki Kolyan, gdzie usiadł na przygotowanym dla siebie miejscu. Wtedy Suppavasa swą własną ręką, obsłużyła i zadowoliła Zrealizowanego różnymi rodzajami smacznego jedzenia. Kiedy Zrealizowany skończył jeść i odstawił swą miskę, Suppavasa usiadła z boku. Zrealizowany rzekł do niej:

„Suppavasa, szlachetna wyznawczyni, która daje jedzenie, daje otrzymującym cztery rzeczy. Jakie cztery? Daje życie, piękno, szczęście, i siłę. Dawszy życie, uczestniczy w życiu, czy to niebiańskim czy ludzkim. Dawszy piękno uczestniczy w pięknie, czy to niebiańskim czy ludzkim. Dawszy szczęście, uczestniczy w szczęściu, czy to niebiańskim czy ludzkim. Dawszy siłę, uczestniczy w sile, czy to niebiańskiej czy ludzkim. Suppavasa, szlachetna wyznawczyni, która daje jedzenie, daje otrzymującym cztery rzeczy.

Kiedy daje się dobrze przygotowane jedzenie,

czyste, smaczne, dobrze przyprawione,

tym prawowiernym co

godni szacunku, o doskonałym postępowaniu,

ten podarunek łączący zasługę z zasługą,

jest chwalony jako bardzo owocny

przez znawców świata.

Ci, wspominając taką szczodrość

trwają w świecie zainspirowanym przez radość.

Usunąwszy skazę skąpstwa z jej korzeniami,

nienaganni, idą do niebiańskich bytowisk.