AN VII, 26

„Mnisi, nauczę was siedmiu zasad nie-upadania. Bacznie słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, mnisi, jest te siedem zasad nie upadania?

Tu, mnisi, tak długo jak mnisi utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia uważności, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia badania Dhammy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia energii, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia radości tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia spokoju, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia koncentracji, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak są utrzymują przy istnieniu czynnik przebudzenia równowagi, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Mnisi, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród mnichów i mnisi są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

AN VII, 25

„Mnisi, nauczę was siedmiu zasad nie-upadania. Bacznie słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, mnisi, jest te siedem zasad nie upadania?

Tu, mnisi, tak długo jak mnisi są obdarzeni wiarą, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mają poczucie wstydu, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mają poczucie obawy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak są uczeni, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak są energiczni, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak są uważni, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak są mądrzy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Mnisi, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród mnichów i mnisi są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

AN VII, 24

„Mnisi, nauczę was siedmiu zasad nie-upadania. Bacznie słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, mnisi, jest te siedem zasad nie upadania?

Tu, mnisi, tak długo jak mnisi nie rozmiłowują się w pracy, nie cieszą się pracą, nie oddają się uciesze pracy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w rozmowie, nie cieszą się rozmową, nie oddają się uciesze rozmowy, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w spaniu, nie cieszą się spaniem, nie oddają się uciesze spania, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie rozmiłowują się w towarzystwie, nie cieszą się towarzystwem, nie oddają się uciesze towarzystwa, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie stowarzyszają się ze złymi przyjaciółmi, złymi towarzyszami, złymi kolegami, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi skłaniają się do mieszkania w lesie, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie zatrzymują się w połowie drogi, z powodu pewnych mniejszych osiągnięć w rozróżnieniu, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Mnisi, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród mnichów i mnisi są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

AN VII, 23

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji, Zrealizowany mieszkał w Rajagaha na górze Szczyt Sępa. Tam Zrealizowany odezwał się do mnichów: „Mnisi, nauczę was siedmiu zasad nie-upadania. Bacznie słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, mnisi, jest te siedem zasad nie-upadania?

Tu, mnisi, tak długo jak mnisi zbierają się często razem i utrzymują częste zebrania, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi zbierają się w harmonii, rozchodzą w harmonii, i prowadzą sprawy mnichów w harmonii, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie ustanawiają niczego, co nie zostało ustanowione, ani nie obalają niczego co już zostało ustanowione, ale przestrzegają i podążają za regułami, takimi jakimi zostały ustanowione, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi honorują, szanują, cenią, i czczą tych mnichów, którzy są starszymi, o długim stażu, dawno po odejściu w bezdomność, ojców i przewodników Zgromadzenia i myślą że powinno się na nich zważać, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi nie wchodzą pod kontrolę powstałego pragnienia, wiodącego do odnowy istnienia, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi skłaniają się do mieszkania w lesie, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak mnisi, każdy indywidualnie ustanawiają uważność [z intencją] 'Jak dobrze zachowujący się mnisi, co jeszcze tutaj nie przyszli, mogliby tu przyjść, i jak ci dobrze zachowujący się mnisi, którzy już przyszli, mogliby trwać tutaj w swobodzie?', tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Mnisi, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród mnichów i mnisi są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

AN VII, 22

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji, Zrealizowany mieszkał w Rajagaha na górze Szczyt Sępa. Przy tej okazji, król Ajatasattu Vedehiputta z Magadha pragnął rozpocząć wojnę przeciwko Vajjiom. Powiedział to: „Potężnymi, takimi jakimi są ci Vajjiowie, zniszczę ich, unicestwię, przyniosę im klęskę i katastrofę”. Wtedy król Ajatasattu odezwał się do głównego ministra Magadha, bramina Vassakary: „Chodź, braminie, idź do Zrealizowanego i złóż mu hołd w moim imieniu twoją głową u jego stóp, i spytaj czy jest wolny od chorób i dolegliwości, czy jest zdrowy, silny i trwa wygodnie, mówiąc: 'Czcigodny panie, król Ajatasattu Vedehiputta z Magadha pragnie rozpocząć wojnę przeciwko Vajjiom. Powiedział to: 'Potężnymi, takimi jakimi są ci Vajjiowie, zniszczę ich, unicestwię, przyniosę im klęskę i katastrofę'. Zapamiętaj dobrze co Zrealizowany ci odpowie, i zdaj mi z tego sprawę, gdyż Tathagatowie nie kłamią”. „Tak, panie”, odpowiedział bramin Vassakara. Wtedy wstał ze swego miejsca i poszedł do Zrealizowanego. Wymienił pozdrowienia ze Zrealizowanym, a kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa wymiana zdań została zakończona, usiadł z boku i powiedział: „Mistrzu Gotama, król Ajatasattu Vedehiputta z Magadha pragnie rozpocząć wojnę przeciwko Vajjiom. Powiedział to: 'Potężnymi, takimi jakimi są ci Vajjiowie, zniszczę ich, unicestwię, przyniosę im klęskę i katastrofę'”.

Przy tej okazji, czcigodny Ananda stał za Zrealizowanym wachlując go. Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Anandy:

„Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie zbierają się często razem i utrzymują częste zebrania?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Anando, tak długo jak Vajjiowie zbierają często razem i utrzymują częste zebrania, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie zbierają się w harmonii, rozchodzą w harmonii, i prowadzą sprawy Vajjiów w harmonii?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie zbierają się w harmonii, rozchodzą w harmonii, i prowadzą sprawy Vajjiów w harmonii, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie nie ustanawiają niczego, co nie zostało ustanowione, ani nie obalają niczego co już zostało ustanowione, ale przestrzegają i podążają za starożytnymi zasadami Vajjiów, takimi jakimi zostały ustanowione?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie nie ustanawiają niczego, co nie zostało ustanowione, ani nie obalają niczego co już zostało ustanowione, ale przestrzegają i podążają za starożytnymi zasadami Vajjiów, takimi jakimi zostały ustanowione, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą starszych Vajjiów i myślą że powinno się na nich zważać?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą starszych Vajjiów i myślą że powinno się na nich zważać, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie nie porywają kobiet i dziewczyn z ich rodzin i nie zmuszają ich do życia z nimi?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie nie porywają kobiet i dziewczyn z ich rodzin i nie zmuszają ich do życia z nimi, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą swe święte miejsca, zarówno te w obrębie [miasta] jak i te poza, i nie zaniedbują prawowitych ofiar, jakie były dawane i czynione przez nich w przeszłości?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą swe święte miejsca, zarówno te w obrębie [miasta] jak i te poza, i nie zaniedbują prawowitych ofiar, jakie były dawane i czynione przez nich w przeszłości, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Anando, czy słyszałeś, że Vajjiowie zapewniają prawowitą ochronę, schronienie i straż dla arahatów, [z myślą]: 'jak ci, którzy są arahatami, co jeszcze tutaj nie przyszli, mogliby wstąpić do naszego królestwa, i jak ci arahaci, którzy już przyszli, mogliby trwać tutaj w swobodzie?” „Słyszałem panie, że tak czynią”. „Tak długo, jak Vajjiowie zapewniają prawowitą ochronę, schronienie i straż dla arahatów, [z myślą]: 'jak ci, którzy są arahatami, co jeszcze tutaj nie przyszli, mogliby wstąpić do naszego królestwa, i jak ci arahaci, którzy już przyszli, mogliby trwać tutaj w swobodzie?' tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

Wtedy Zrealizowany odezwał się do bramina Vasakary, głównego ministra Magadha. „Przy pewnej okazji, braminie, mieszkałem w Vesali w Schronisku Sarandada. Tam pouczyłem Vajjiów o tych siedmiu zasadach nie-upadania. Tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród Vajjiów, i Vajjiowie są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie”.

Kiedy to zostało powiedziane, bramin Vasakara powiedział do Zrealizowanego: „Jeżeli mistrzu Gotama Vajjiowie przestrzegaliby jedną z tych siedmiu zasad nie-upadania, tylko wzrost mógłby być po nich oczekiwany, nie upadanie. A co można powiedzieć, gdy przestrzegają wszystkich siedmiu? Król Ajatasattu Vedehiputta z Magadha, mistrzu Gotama, nie może pokonać Vajjiów przez wojnę inaczej jak przez zdradę i wewnętrzne niesnaski. A teraz, mistrzu Gotama, musimy już iść. Jesteśmy zajęci i mamy wiele do zrobienia”. „Czyń co uważasz za stosowne, braminie”.

Wtedy bramin Vessakara, główny minister z Magadha, uradowany i ucieszony sławami Zrealizowanego, wstał ze swego miejsca i odszedł.

AN VII, 21 – siedem zasad nie-upadania

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji, Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Vesali w Schronisku Sarandada. Wtedy liczni Licchavowie podeszli do Zrealizowanego, złożyli mu hołd i usiedli z boku. Zrealizowany rzekł to: „Pouczę was, Lichavowie, o siedmiu zasadach nie-upadania. Słuchajcie i uważajcie na to co powiem”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedzieli ci Licchavowie. Zrealizowany rzekł to: „A jakie, Licchavowie, jest te siedem zasad nie-upadania?

Tu, Licchavowie, tak długo jak Vajjiowie często się zbierają razem i utrzymują częste zebrania, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie zbierają się w harmonii, rozchodzą w harmonii, i prowadzą sprawy Vajjiów w harmonii, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie nie ustanawiają niczego, co nie zostało ustanowione, ani nie obalają niczego co już zostało ustanowione, ale przestrzegają i podążają za starożytnymi zasadami Vajjiów, takimi jakimi zostały ustanowione, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą starszych Vajjiów i myślą że powinno się na nich zważać, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie nie porywają kobiet i dziewczyn z ich rodzin i nie zmuszają ich do życia z nimi, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie honorują, szanują, cenią, i czczą swe święte miejsca, zarówno te w obrębie [miasta] jak i te poza, i nie zaniedbują prawowitych ofiar, jakie były dawane i czynione przez nich w przeszłości, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Tak długo, jak Vajjiowie zapewniają prawowitą ochronę, schronienie i straż dla arahatów, [z myślą]: 'jak ci, którzy są arahatami, co jeszcze tutaj nie przyszli, mogliby wstąpić do naszego królestwa, i jak ci arahaci, którzy już przyszli, mogliby trwać tutaj w swobodzie? tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

Licchavowie, tak długo jak te siedem zasad nie-upadania jest kontynuowanych wśród Vajjiów, i Vajjiowie są widziani [jako ustanowieni] w nich, tylko wzrost może być po nich oczekiwany, nie upadanie.

AN VII, 18 Szczęście

Mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata. Jakie siedem?

Tu, mnisi, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Ze zniszczeniem skaz, realizuje on sam dla siebie z bezpośrednią mądrością, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim. To pierwszy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Dla niego wyczerpanie skaz i zakończenie życia pojawiają się symultanicznie. To drugi rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie w interwale. To trzeci rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie przy lądowaniu. To czwarty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów,ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie baz wysiłku. To piąty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie z wysiłkiem. To szósty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując szczęście w wygaszeniu, postrzegając takie szczęście, doświadczając takiego szczęścia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on kierowanym pod prąd, wiedzionym ku królestwu Akanittha. To siódmy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

Takie, mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

Nietrwałość, cierpienie, nie-ja

AN VII, 16

Mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata. Jakie siedem?

Tu, mnisi, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Ze zniszczeniem skaz, realizuje on sam dla siebie z bezpośrednią mądrością, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim. To pierwszy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Dla niego wyczerpanie skaz i zakończenie życia pojawiają się symultanicznie. To drugi rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie w interwale. To trzeci rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie przy lądowaniu. To czwarty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie baz wysiłku. To piąty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie z wysiłkiem. To szósty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nietrwałość we wszystkich determinacjach, postrzegając nietrwałość, doświadczając nietrwałości, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na niej umysł, przenikając ją z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on kierowanym pod prąd, wiedzionym ku królestwu Akanittha. To siódmy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

Takie, mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

AN VII, 17 Cierpienie

Mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata. Jakie siedem?

Tu, mnisi, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Ze zniszczeniem skaz, realizuje on sam dla siebie z bezpośrednią mądrością, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim. To pierwszy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Dla niego wyczerpanie skaz i zakończenie życia pojawiają się symultanicznie. To drugi rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie w interwale. To trzeci rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie przy lądowaniu. To czwarty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie baz wysiłku. To piąty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie z wysiłkiem. To szósty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując cierpienie we wszystkich determinacjach, postrzegając cierpienie, doświadczając cierpienia, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on kierowanym pod prąd, wiedzionym ku królestwu Akanittha. To siódmy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

Takie, mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

AN VII, 18 Nie-ja

Mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata. Jakie siedem?

Tu, mnisi, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Ze zniszczeniem skaz, realizuje on sam dla siebie z bezpośrednią mądrością, tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez zrozumienie i wkroczywszy weń, trwa w nim. To pierwszy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Dla niego wyczerpanie skaz i zakończenie życia pojawiają się symultanicznie. To drugi rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie w interwale. To trzeci rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie przy lądowaniu. To czwarty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie baz wysiłku. To piąty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on realizującym wygaszenie z wysiłkiem. To szósty rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

I znów, ktoś trwa kontemplując nie-ja we wszystkich determinacjach, postrzegając nie-ja, doświadczając nie-ja, stale, ciągle i bez przerwy skupiając na nim umysł, przenikając je z mądrością. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, staje się on kierowanym pod prąd, wiedzionym ku królestwu Akanittha. To siódmy rodzaj osoby wartej podarunków, wartej gościnności, wartej ofiar, wartej oddawania jej czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

Takie, mnisi, jest te siedem rodzajów osób które są warte podarunków, warte gościnności, warte ofiar, warte oddawania im czci, nieprzewyższonego pola zasług dla świata.

AN VII, 15

Mnisi, jest te siedem rodzajów osób do znalezienia w świecie, podobnych do tych w wodzie. Jakich siedem? Tu, pewna osoba zanurza się i pozostaje pod powierzchnią. Pewna osoba wynurza się i potem zanurza się. Pewna osoba wynurza się i tam pozostaje. Pewna osoba wynurza się, widzi jasno i rozgląda się wokół. Pewna osoba wynurza się i wychodzi. Pewna osoba wynurza się i osiąga stały ląd. Pewna osoba wynurza się i wychodzi i odchodzi poza, bramin który stoi na wysokim gruncie.

A jaka, mnisi, jest osoba, która zanurza się i pozostaje pod powierzchnią? Tu, pewna osoba posiada całkowicie czarne, niekorzystne cechy. W ten sposób jest osobą która zanurzyła się i pozostaje pod powierzchnią.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się i wtedy zanurza się? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Jednakże jej wiara nie staje się stabilna ani też nie wzrasta, ale raczej maleje. Jej poczucie wstydu ...obawa … energia … mądrość nie staje się stabilna ani też nie wzrasta, ale raczej maleje. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się i potem zanurzyła.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się i tam pozostaje? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Jej wiara nie zmniejsza się ani nie wzrasta, a pozostaje na tym poziomie. Jej poczucie wstydu ...obawa … energia … mądrość nie zmniejsza się ani nie wzrasta, a pozostaje na tym poziomie. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się i tam pozostała.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się, widzi jasno i rozgląda się dookoła? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Z całkowitym zniszczeniem trzech niższych pęt, ta osoba jest wchodzącym w strumień, już dłużej nie będąc podmiotem narodzin w niższych światach, o ustalonym przeznaczeniu, kierująca się ku przebudzeniu. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się, widzi jasno i rozgląda się dookoła.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się, i wychodzi? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Z całkowitym zniszczeniem trzech niższych pęt, i z umniejszeniem chciwości, nienawiści i złudzenia, ta osoba jest raz-powracającym, po przyjściu na ten świat jeszcze tylko raz, zrealizuje koniec cierpiana. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się i wyszła.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się, i osiąga stały ląd? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Z całkowitym zniszczeniem pięciu niższych pęt, jest ona spontanicznie zrodzoną, która zrealizuje wygaszenie na tamtym planie, bez powracania już z tamtego świata. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się i osiągnęła stały ląd.

A jaka, mnisi, jest osoba, która wynurza się, i wychodzi i odchodzi poza, bramin który stoi na wysokim gruncie? Tu, pewna osoba wynurzyła się, [myśląc]: „Dobra jest wiara w korzystne cechy; dobre jest poczucie wstydu w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest obawa w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest energia w [kultywowaniu] korzystnych cech; dobra jest mądrość w [kultywowaniu] korzystnych cech”. Z wyczerpaniem skaz, zrealizowała sama dla siebie z bezpośrednią wiedzą tutaj i teraz, wyzwolenie umysłu bez skaz, wyzwolenie przez mądrość, i wkroczywszy w weń, trwa w nim. W ten sposób jest osobą która wynurzyła się, wyszła i odeszła poza, braminem który stoi na wysokim gruncie. Takie, mnisi, jest te siedem osób do znalezienia w świecie, podobnych do tych w wodzie.

AN VII, 13

Mnisi, posiadając siedem czynników, rodzina do której się nie zbliżyliście, nie jest warta zbliżenia, czy ta do której się zbliżyliście, nie jest warta siedzenia z nią. Jakie siedem? Nie wstają (na wasz widok) w uprzejmy sposób. Nie składają hołdu w uprzejmy sposób. Nie oferują siedzenia w uprzejmy sposób. Ukrywają przed mnichem to co mają. Nawet gdy mają dużo, dają mało. Nawet gdy maja wyśmienite rzeczy, dają zwykłe rzeczy. Dają bez szacunku, nie okazując szacunku. Posiadając te siedem czynników, rodzina do której się nie zbliżyliście, nie jest warta zbliżenia, czy ta do której się zbliżyliście, nie jest warta siedzenia z nią.

Dogłębne tendencje

AN VII, 11

Mnisi, jest siedem tych dogłębnych tendencji. Jakich siedem? Dogłębna tendencja do uległości, dogłębna tendencja do awersji, dogłębna tendencja do poglądów, dogłębna tendencja do wątpliwości, dogłębna tendencja do wyobrażenia, dogłębna tendencja do pożądania istnienia, i dogłębna tendencja do ignorancji. Takie jest te siedem dogłębnych tendencji.

AN VII, 12

Mnisi, święte życie żyje się dla porzucenia i usunięcia siedmiu dogłębnych tendencji. Jakich siedmiu? Dogłębnej tendencji do uległości, dogłębnej tendencji do awersji, dogłębnej tendencji do poglądów, dogłębnej tendencji do wątpliwości, dogłębnej tendencji do wyobrażenia, dogłębnej tendencji do pożądania istnienia, i dogłębnej tendencji do ignorancji.

Kiedy mnich porzucił dogłębną tendencję do uległości, odciął ją u korzenia, uczynił jak palmowy pieniek, zniszczył ją, tak że już dłużej nie jest podmiotem przyszłego powstania; kiedy porzucił dogłębną tendencję do awersji … dogłębną tendencję do poglądów … dogłębną tendencję do wątpliwości ... dogłębną tendencję do wyobrażenia … dogłębną tendencję do pożądania istnienia ... i dogłębną tendencję do ignorancji, odciął ją u korzenia, uczynił jak palmowy pieniek, zniszczył ją, tak że już dłużej nie jest podmiotem przyszłego powstania, jest nazwany mnichem bez dogłębnych tendencji, który odciął pragnienie, zerwał pęto, i przez pełne przebicie się przez wyobrażenie, zakończył cierpienie.

Pęta

AN VII, 8

Mnisi, jest tych siedem pęt. Jakich siedem? Pęto uległości, pęto awersji, pęto poglądów, pęto wątpliwości, pęto wyobrażenia, pęto pożądania istnienia, i pęto ignorancji. Takie jest te siedem pęt.

AN VII, 9

Mnisi, święte życie żyje się dla porzucenia i usunięcia siedmiu pęt. Jakich siedmiu? Pęta uległości, pęta awersji, pęta poglądów, pęta wątpliwości, pęta wyobrażenia, pęta pożądania istnienia, i pęta ignorancji.

Kiedy mnich porzucił pęto uległości, odciął je u korzenia, uczynił jak palmowy pieniek, zniszczył je, tak że już dłużej nie jest podmiotem przyszłego powstania; kiedy porzucił pęto awersji … pęto poglądów … pęto wątpliwości ... pęto wyobrażenia … pęto pożądania istnienia ... i pęto ignorancji odciął je u korzenia, uczynił jak palmowy pieniek, zniszczył je, tak że już dłużej nie jest podmiotem przyszłego powstania, jest nazwany mnichem który odciął pragnienie, zerwał pęto, i przez pełne przebicie się przez wyobrażenie, zakończył cierpienie.

AN VII, 10

Mnisi, jest tych siedem pęt. Jakich siedem? Pęto uległości, pęto awersji, pęto poglądów, pęto wątpliwości, pęto wyobrażenia, pęto zazdrości, pęto skąpstwa. Takie jest te siedem pęt.

AN VI, 117

Mnisi, bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do kontemplowania ciała jako ciało. Jakich sześciu? Rozmiłowania w pracy, rozmiłowania w mówieniu, rozmiłowania w spaniu, rozmiłowania w towarzystwie, nie chronienie zmysłowych funkcji, i bycie nieumiarkowanym w jedzeniu. Bez porzucenia tych sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do kontemplowania ciała jako ciało.

Mnisi, z porzuceniem sześciu rzeczy jest się zdolnym do kontemplowania ciała jako ciało. Jakich sześciu? Rozmiłowania w pracy, rozmiłowania w mówieniu, rozmiłowania w spaniu, rozmiłowania w towarzystwie, nie chronienia zmysłowych funkcji, i bycia nieumiarkowanym w jedzeniu. Bez porzucenia tych sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do kontemplowania ciała jako ciało.

AN VI, 115

Mnisi, są te trzy rzeczy. Jakie trzy? Bycie trudnym do skorygowania, zła przyjaźń, i mentalne rozproszenie. Takie są te trzy rzeczy. Te trzy rzeczy są do rozwinięcia dla porzucenia tamtych trzech rzeczy. Jakie trzy? Bycie łatwym do skorygowania jest do rozwinięcia dla porzucenia bycia trudnym do skorygowania. Dobra przyjaźń jest do rozwinięcia dla porzucenia złej przyjaźni. Uważność oddychania jest do rozwinięcia dla porzucenia mentalnego rozproszenia. Te trzy rzeczy są do rozwinięcia dla porzucenia tych pierwszych trzech rzeczy.

AN VI, 105

Mnisi, są te trzy rodzaje istnienia do porzucenia; i należy się trenować w trzech rzeczach. Jakie trzy rodzaje istnienia są do porzucenia? Istnienie w sferze zmysłowej, istnienie w sferze materialnej, i istnienie w sferze niematerialnej: te trzy rodzaje istnienia do porzucenia. W czym należy się trenować? W wyższej moralności, wyższej koncentracji, wyższej mądrości. Należy się trenować w tych trzech rzeczach.

Kiedy mnich porzucił te trzy rodzaje istnienia i wypełnił te trzy treningi, jest nazywany mnichem który odciął pragnienie, zerwał pęto, i przez całkowite przebicie się przez wyobrażenie, zakończył cierpienie.

AN VI, 104 - percepcja nie-ja

Mnisi, kiedy mnich rozważa sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję nie-ja we wszystkich rzeczach. Jakie sześć? „Będę bez identyfikacji w całym świecie. Ja-twórczość zaniknie u mnie. Moje-twótczość zaniknie u mnie. Dojdę do posiadania wiedzy nie dzielonej [z przeciętniakami]. Jasno zobaczę współzależne powstawanie. Jasno zobaczę współzależenie powstałe rzeczy”. Mnisi, kiedy mnich rozważa sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję nie-ja we wszystkich rzeczach.

AN VI, 103 – percepcja cierpienia

Mnisi, kiedy mnich rozważa sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję cierpienia we wszystkich determinacjach. Jakie sześć? „Percepcja wyobcowania będzie ustanowiona u mnie wobec wszystkich determinacji, jak wobec mordercy z podniesionym mieczem. Mój umysł wzniesie się ponad cały świat. Będę widział wygaszenie jako spokojne. Moje dogłębne tendencje zostaną wykorzenione. Będę tym który wykonał swe zadanie. Będę służył Nauczycielowi z przyjaznością”. Mnisi, kiedy mnich rozważa te sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję cierpienia we wszystkich determinacjach.

AN VI, 102 – percepcja nietrwałości

Mnisi, kiedy mnich rozważa sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję nietrwałości we wszystkich determinacjach. Jakie sześć? „Wszystkie determinacje pojawią mi się jako nietrwałe. Mój umysł nie będzie się rozmiłowywał w niczym w świecie. Mój umysł wzniesie się ponad świat. Mój umysł skłoni się ku wygaszeniu. Moje pęta będą porzucone. I dojdę do posiadania najwyższego ascetyzmu”. Mnisi, kiedy mnich rozważa te sześć korzyści, to dla niego wystarczające, by ustanowił nieograniczoną percepcję nietrwałości we wszystkich determinacjach.

AN VI, 101

Mnisi, jest niemożliwe, by mnich uważający wygaszenie za cierpienie, posiadał wierzenie w zgodzie z Dhammą. Jest niemożliwe, by ktoś posiadający wierzenie w niezgodzie z Dhammą, wkroczył na ustalony kurs prawości. Jest niemożliwe, by ktoś kto nie wkroczył na ustalony kurs prawości, zrealizował owoc wchodzącego w strumień, owoc raz-powracającego, owoc nie-powracającego, owoc arahata.

Mnisi, jest możliwe, by mnich uważający wygaszenie za szczęście, posiadał wierzenie w zgodzie z Dhammą. Jest możliwe, by ktoś posiadający wierzenie w zgodzie z Dhammą, wkroczył na ustalony kurs prawości. Jest możliwe, by ktoś kto wkroczył na ustalony kurs prawości, zrealizował owoc wchodzącego w strumień, owoc raz-powracającego, owoc nie-powracającego, owoc arahata.

AN VI, 97

Mnisi, jest sześć korzyści w zrealizowaniu owocu wchodzącego w strumień. Jakie sześć? Jest się związanym z dobrą Dhammą; nie jest się zdolnym do upadku; jego cierpienie jest ograniczone; dochodzi się do posiadania wiedzy niedzielonej przez innych; jasno widzi się współzależne powstawanie; jasno widzi się współzależnie powstałe rzeczy. Takie jest te sześć korzyści w zrealizowaniu owocu wchodzącego w strumień.

Rzadkie w świecie

AN VI, 96

Mnisi, pojawienie się sześciu rzeczy jest rzadkie w świecie. Jakich sześciu? Pojawienie się Tathagaty, Arahata, Doskonale Przebudzonego jest rzadkie w świecie. Tego kto naucza Dhammy i Dyscypliny proklamowanych przez Tathagatę jest rzadkie w świecie. Odrodzenie w sferze szlachetnych jest rzadkie w świecie; wyposażenie w pełnosprawne funkcje [zmysłowe] jest rzadkie w świecie. Bycie inteligentnym i trzeźwo myślącym jest rzadkie w świecie. Chęć korzystnej Dhammy jest rzadka w świecie. Pojawianie się tych sześciu rzeczy jest rzadkie w świecie.

AN VI , 95

Mnisi, jest te sześć przypadków niemożności. Jakie sześć? Ten co osiągnął pogląd jest niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że] przyjemność i ból są stworzone przez samego siebie; niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że] przyjemność i ból są stworzone przez innego; niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że] przyjemność i ból są stworzone zarówno przez siebie samego jak i innego; niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że] przyjemność i ból powstały przypadkowo, nie będąc stworzone przez siebie samego; niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że] przyjemność i ból powstały przypadkowo, nie będąc stworzone przez innego; niezdolny do zaakceptowania [poglądu, że]

przyjemność i ból powstały przypadkowo, nie będąc stworzone ani przez siebie samego ani przez innego. Z jakiego powodu? Ponieważ ten co osiągnął pogląd jasno zobaczył współzależne powstawanie i współzależnie powstałe rzeczy. Takie jest te sześć przypadków niemożności.

Niemożności

AN VI, 92 -

Mnisi, jest te sześć przypadków niemożności. Jakie sześć? Ten co osiągnął pogląd jest niezdolny do przebywania bez szacunku i uznania dla Nauczyciela; niezdolny do przebywania bez szacunku i uznania dla Dhammy; niezdolny do przebywania bez szacunku i uznania dla Zgromadzenia; niezdolny do przebywania bez szacunku i uznania dla treningu, niezdolny do szukania schronienia w niczym na czym nie powinno się polegać; niezdolnym do podjęcia ósmej egzystencji. Takie jest te sześć przypadków niemożności.

AN VI, 93

Mnisi, jest te sześć przypadków niemożności. Jakie sześć? Ten co osiągnął pogląd jest niezdolny do widzenia jakiejkolwiek determinacji jako trwałej, niezdolny do widzenia jakiejkolwiek determinacji jako przyjemnej; niezdolny do widzenia jakiejkolwiek rzeczy jako „ja”; niezdolny do popełnienia poważnego czynu, mającego natychmiastowy rezultat; niezdolny do wierzenia, że czystość zachodzi przez przesądne i zabobonne czyny; niezdolny do szukania osoby wartej podarunków na zewnątrz. Takie jest te sześć przypadków niemożności.

AN VI, 94

Mnisi, jest te sześć przypadków niemożności. Jakie sześć? Ten co osiągnął pogląd jest niezdolny do pozbawiania życia swojej matki; niezdolny do pozbawiania życia swego ojca; niezdolny do pozbawiania życia arahata; niezdolny by z umysłem nienawiści przelać krew Tathagaty; niezdolny do stworzenia rozłamu w Zgromadzeniu; niezdolny do zaakceptowania innego nauczyciela. Takie jest te sześć przypadków niemożności.

Wchodzący w strumień

AN VI, 89

Mnisi, bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do zrealizowania osiągnięcia poglądu. Jakich sześciu? Poglądu ucieleśniającego, wątpliwości, przywiązania do reguł i rytuałów, pożądania wiodącego do planu boleści, nienawiści wiodącej do planu boleści, i złudzenia wiodącego do planu boleści. Bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do zrealizowania osiągnięcia poglądu.

Mnisi, z porzuceniem sześciu rzeczy jest się zdolnym do zrealizowania osiągnięcia poglądu. Jakich sześciu? Poglądu ucieleśniającego, wątpliwości, przywiązania do reguł i rytuałów, pożądania wiodącego do planu boleści, nienawiści wiodącej do planu boleści, i złudzenia wiodącego do planu boleści. Z porzuceniem sześciu rzeczy jest się zdolnym do zrealizowania osiągnięcia poglądu.

AN VI, 90

Mnisi, ten co osiągnął pogląd, porzucił te sześć rzeczy. Jakich sześć? Pogląd ucieleśniający, wątpliwości, przywiązanie do reguł i rytuałów, pożądanie wiodące do planu boleści; nienawiść wiodącą do planu boleści, i złudzenie wiodące do planu boleści. Ten co osiągnął pogląd, porzucił te sześć rzeczy.

AN VI, 91

Mnisi, ten co osiągnął pogląd, nie jest zdolny do popadnięcia w te sześć rzeczy. Jakie sześć? Pogląd ucieleśniający, wątpliwości, przywiązanie do reguł i rytuałów, pożądanie wiodące do planu boleści; nienawiść wiodącą do planu boleści, i złudzenie wiodące do planu boleści. Ten co osiągnął pogląd, nie jest zdolny do wpadnięcia w te sześć rzeczy.

AN VI, 86

Mnisi, posiadając sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Jakie sześć? Jest się blokowanym przez działanie; jest się blokowanym przez skalanie; jest się blokowanym przez rezultat [działania]; jest się bez wiary; jest się bez chęci; jest się niemądrym. Posiadając te sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

Mnisi, posiadając sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Jakie sześć? Nie jest się blokowanym przez działanie; nie jest się blokowanym przez skalanie; nie jest się blokowanym przez rezultat [działania]; jest się obdarzonym wiarą; ma się chęć; jest się mądrym. Posiadając te sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

AN VI, 87

Mnisi, posiadając sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Jakie sześć? Pozbawiło się życia swą matkę; pozbawiło się życia swego ojca; pozbawiło się życia arahata; z umysłem nienawiści przelało się krew Tathagaty, stworzyło się rozłam w Zgromadzeniu; jest się niemądrym, głupim, i o powolnym umyśle. Posiadając te sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

Mnisi, posiadając sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Jakie sześć? Nie pozbawiło się życia swojej matki; nie pozbawiło się życia swego ojca; nie pozbawiło się życia arahata; z umysłem nienawiści nie przelało się krwi Tathagaty, nie stworzyło się rozłamu w Zgromadzeniu; jest się mądrym, inteligentnym, i o lotnym umyśle. Posiadając te sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

AN VI, 88

Mnisi, posiadając sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Jakie sześć? Kiedy Dhamma i Dyscyplina proklamowane przez Tathagatę są nauczane, nie chce się jej słuchać; nie nadstawia się ucha; nie nastawia się umysłu na zrozumienie; odrzuca się znaczenie; błędnie podchwytuje się znaczenie; zaadoptowało się wierzenie, które jest niezgodne [z Dhammą]. Posiadając te sześć cech, nawet słuchając dobrej Dhammy, nie jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

Mnisi, posiadając sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach. Kiedy Dhamma i Dyscyplina proklamowane przez Tathagatę są nauczane, chce się jej słuchać; nadstawia się ucho; nastawia się umysł na zrozumienie; odrzuca się co nie ma znaczenia; podchwytuje się znaczenie; zaadoptowało się wierzenie, które jest zgodne [z Dhammą]. Posiadając te sześć cech, słuchając dobrej Dhammy, jest się zdolnym do wkroczenia na ustalony kurs prawości w korzystnych cechach.

Dlaczego jestem niezdolny do wkroczenia w pierwszą jhanę?

AN VI, 73

Mnisi, bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie. Jakich sześciu? Zmysłowego pożądania, złej woli, ospałości i stanów letargicznych, niepokoju i wyrzutów sumienia, wątpliwości; i nie zobaczyło się jasno z odpowiednim zrozumieniem, takim jakim rzeczywiście jest, niebezpieczeństwo w zmysłowych przyjemnościach. Bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie.

Mnisi, z porzuceniem sześciu rzeczy, jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie. Jakich sześciu? Zmysłowego pożądania, złej woli, ospałości i stanów letargicznych, niepokoju i wyrzutów sumienia, wątpliwości; i zobaczyło się jasno z odpowiednim zrozumieniem, takim jakim rzeczywiście jest, niebezpieczeństwo w zmysłowych przyjemnościach. Z porzuceniem sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie.

AN VI, 74

Mnisi, bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie. Jakich sześciu? Zmysłowej myśli, myśli złej woli, myśli krzywdzenia, zmysłowej percepcji, percepcji złej woli i percepcji krzywdzenia. Bez porzucenia sześciu rzeczy, nie jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie.

Mnisi, z porzuceniem sześciu rzeczy, jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie. Jakich sześciu? Zmysłowej myśli, myśli złej woli, myśli krzywdzenia, zmysłowej percepcji, percepcji złej woli i percepcji krzywdzenia. Z porzuceniem sześciu rzeczy, jest się zdolnym do wkroczenia i trwania w pierwszej jhanie.

AN VI, 71

Mnisi, posiadając sześć cech, mnich jest niezdolny do zrealizowania poszczególnego stanu, [choćby] była do tego odpowiednia baza. Jakich sześć? Tu, mnich nie rozumie jakim rzeczywiście to jest: 'Te cechy sprzyjają deterioracji', i 'Te cechy sprzyjają stabilizacji', i 'Te cechy sprzyjają rozróżnieniu', i 'Te cechy sprzyjają penetracji'. Nie praktykuje poprawnie, i nie czyni tego co odpowiednie. Posiadając te sześć cech, mnich jest niezdolny do zrealizowania poszczególnego stanu, [choćby] była do tego odpowiednia baza.

Mnisi, posiadając sześć cech, mnich jest zdolny do zrealizowania poszczególnego stanu, gdy jest do tego odpowiednia baza. Jakich sześć? Tu, mnich rozumie jakim rzeczywiście to jest: 'Te cechy sprzyjają deterioracji', i 'Te cechy sprzyjają stabilizacji', i 'Te cechy sprzyjają rozróżnieniu', i 'Te cechy sprzyjają penetracji'. Praktykuje poprawnie, i czyni to co odpowiednie. Posiadając te sześć cech, mnich jest zdolny do zrealizowania poszczególnego stanu, gdy jest do tego odpowiednia baza.

AN VI, 56 - słuchanie Dhammy podczas umierania

Przy pewnej okazji czcigodny Phagguna był zgnębiony, cierpiący i ciężko chory. Wtedy czcigodny Ananda podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział: „Czcigodny panie, czcigodny Phagguna jest zgnębiony, cierpiący i ciężko chory. Proszę, niech Zrealizowany odwiedzi go, kierowany współczuciem”. Zrealizowany zgodził się w milczeniu. Wtedy, wieczorem, Zrealizowany wyszedł z odosobnienia i udał się do czcigodnego Phagguny. Czcigodny Phagguna zobaczył Zrealizowanego nadchodzącego z dystansu i podniósł się na swym łóżku. Zrealizowany powiedział do niego: „Wystarczy, Phagguna, nie podnoś się z łóżka. Są tu przygotowane siedzenia, usiądę”.

Zrealizowany powiedział do czcigodnego Phagguny: „Mam nadzieję, że dobrzejesz, Phagguna, że bóle ustępują a nie powiększają się, że zmniejszają się a nie zwiększają". „Czcigodny panie, nie jest ze mną dobrze. Nie czuję się wygodnie, moje bóle narastają a nie odchodzą, wydają się zwiększać a nie zmniejszać. To tak jakby silny człowiek rozciął moją głowę ostrym nożem, tak też gwałtowne wiatry przechodzą przez moją głowę. Nie jest ze mną dobrze ... To tak jakby silny człowiek zacisnął twardy skórzany rzemień dookoła mej głowy jako opaskę, tak też gwałtowne bóle ściskają moją głowę. Nie jest ze mną dobrze... To tak jakby zręczny rzeźnik lub jego pomocnik wyciął ostrym rzeźnickim nożem woli żołądek, tak też gwałtowne bóle tną mój żołądek. Nie jest ze mną dobrze... To tak jakby dwóch silnych mężczyzn pochwyciło słabszego człowieka za oba ramiona i przypiekało go nad paleniskiem, tak też gwałtowne ognie palą me ciało. Nie jest ze mną dobrze. Nie czuję się wygodnie, moje bóle narastają a nie odchodzą, wydają się zwiększać a nie zmniejszać”.

Wtedy Zrealizowany poinstruował, zachęcił, zainspirował i zadowolił czcigodnego Phaggunę mową Dhammy, po czym wstał z siedzenie i odszedł. Nie długo po tym jak Zrealizowany odszedł, czcigodny Phagguna umarł. W czasie umierania jego funkcje były spokojne. Wtedy czcigodny Ananda podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd i usiadł z boku i powiedział: „Czcigodny panie, nie długo po tym jak Zrealizowany odszedł, czcigodny Phagguna umarł. W czasie umierania jego funkcje były spokojne”.

„Dlaczego, Anando, funkcje mnicha Phagguny nie miałyby być spokojne? Chociaż jego umysł nie był jeszcze wyzwolony z pięciu niższych pęt, kiedy usłyszał tą rozprawę o Dhammie, jego umysł został z nich wyzwolony.

Jest, Anando te sześć korzyści ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie i rozważania jej znaczenia o odpowiednim czasie. Jakie sześć?

Tu, Anando, umysł mnicha nie jest jeszcze wyzwolony z pięciu niższych pęt, ale w czasie śmierci udaje mu się zobaczyć Tathagatę. Tathagata naucza go Dhammy, która jest dobra na początku, dobra w środku, dobra na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie; odsłania święte życie, które jest doskonałe i czyste. Kiedy mnich słyszy tą rozprawę o Dhammie, jego umysł jest wyzwolony z pięciu niższych pęt. To pierwsza korzyść ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie.

I znów, umysł mnicha nie jest jeszcze wyzwolony z pięciu niższych pęt, i w czasie śmierci nie udaje mu się zobaczyć Tathagaty ale udaje mu się zobaczyć ucznia Tathagaty. Uczeń Tathagaty naucza go Dhammy, która jest dobra na początku, dobra w środku, dobra na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie; odsłania święte życie, które jest doskonałe i czyste. Kiedy mnich słyszy tą rozprawę o Dhammie, jego umysł jest wyzwolony z pięciu niższych pęt. To druga korzyść ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie.

I znów, umysł mnicha nie jest jeszcze wyzwolony z pięciu niższych pęt, i w czasie śmierci nie udaje mu się zobaczyć ani Tathagaty ani ucznia Tathagaty, ale myśli i rozważa i mentalnie bada Dhammę, tak jak ją usłyszał i nauczył się. Kiedy to robi, jego umysł jest wyzwolony z pięciu niższych pęt. To trzecia korzyść z rozważania Dhammy o odpowiednim czasie.

I znów, umysł mnicha jest wyzwolony z pięciu niższych pęt, ale nie jest jeszcze wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości. I w czasie śmierci udaje mu się zobaczyć Tathagatę. Tathagata naucza go Dhammy, która jest dobra na początku, dobra w środku, dobra na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie; odsłania święte życie, które jest doskonałe i czyste. Kiedy mnich słyszy tą rozprawę o Dhammie, jego umysł jest wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości. To czwarta korzyść ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie.

I znów, umysł mnicha jest wyzwolony z pięciu niższych pęt, ale nie jest jeszcze wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości, i w czasie śmierci nie udaje mu się zobaczyć Tathagaty ale udaje mu się zobaczyć ucznia Tathagaty. Uczeń Tathagaty naucza go Dhammy, która jest dobra na początku, dobra w środku, dobra na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie; odsłania święte życie, które jest doskonałe i czyste. Kiedy mnich słyszy tą rozprawę o Dhammie, jego umysł jest wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości.. To piąta korzyść ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie.

I znów, umysł mnicha jest wyzwolony z pięciu niższych pęt, ale nie jest jeszcze wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości, i w czasie śmierci nie udaje mu się zobaczyć ani Tathagaty ani ucznia Tathagaty, ale myśli i rozważa i mentalnie bada Dhammę, tak jak ją usłyszał i nauczył się. Kiedy to robi, jego umysł jest wyzwolony przez nieprzewyższone wygaszenie posiadłości.. To szósta korzyść z rozważania Dhammy o odpowiednim czasie.

Takie, Anando, jest te sześć korzyści ze słuchania Dhammy o odpowiednim czasie i rozważania jej znaczenia o odpowiednim czasie”.

AN VI, 42

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowanym wędrował na trasie wśród Kosalan, razem z dużym zgromadzeniem mnichów, kiedy dotarł do bramińskiej wioski Icchanangala. Tam Zrealizowany mieszkał w leśnej gęstwinie Icchanangala.

Bramini gospodarze z Icchanangala usłyszeli: „Pustelnik Gotama, syn Sakyów, który odszedł w bezdomność z klanu Sakyów, wędrując po kraju Kosalan z dużym Zgromadzeniem mnichów dotarł do Opasada. Taka to dobra wieść rozniosła się o mistrzu Gotamie: 'Ten Zrealizowany jest taki, gdyż jest Arahatem, Całkowicie Przebudzonym, doskonałym w prawdziwej wiedzy i prowadzeniu się, wzniosłym, znawcą światów, niezrównanym liderem ludzi do opanowania, nauczycielem bogów i ludzi, przebudzonym, błogosławionym. Opisuje on ten świat, z jego bogami, Marami, Brahmą, z tą generacją z jej pustelnikami i braminami, z książętami i ich ludźmi; to co sam zrealizował przez bezpośrednie poznanie. Uczy Dhammy dobrej na początku, dobrej w środku, dobrej na końcu, o właściwym znaczeniu i frazie, afirmując święte życie, które jest doskonałe i czyste. Dobrze jest spotkać takich Arahatów'”.

Wtedy, kiedy minęła noc, bramini gospodarze z Icchanangala zabrali obfitość różnego rodzaju jedzenia, i udali się do leśnej gęstwiny Icchanangala. Stanęli na zewnątrz wejścia czyniąc wielki hałas i harmider. Przy tej okazji czcigodny Nagiata był pomocnikiem Zrealizowanego. Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Nagity: „Kto czyni taki wielki hałas i harmider, Nagito? Można by pomyśleć, że to rybak płoszy ryby do sieci”. „Czcigodny panie, to bramini gospodarze z Ichanangala, którzy przynieśli obfitość różnego rodzaju jedzenia. Stoją na zewnątrz [chcąc je oferować] Zrealizowanemu i Zgromadzeniu mnichów”.

„Obym nigdy nie zetknął się ze sławą, Nagita, i niechby sława nigdy mnie nie spotkała. Ten kto nie osiąga na życzenie, bez trudności czy kłopotu, tego błogosławieństwa wyrzeczenia, błogosławieństwa samotności, błogosławieństwa spokoju, błogosławieństwa przebudzenia, które to ja osiągam na życzenie, bez trudności czy kłopotu, mógłby zaakceptować tą obrzydliwą przyjemność, tą leniwą przyjemność zysku, uznania i sławy”.

„Niech Zrealizowany zgodzi się, niech Pomyślny zgodzi się. Teraz jest czas dla Zrealizowanego by się zgodził. Gdziekolwiek Zrealizowany teraz pójdzie, bramini i gospodarze z miasta i wioski będą skierowywali się w tą samą stronę. Tak jak, kiedy grube krople deszczu spadają w dół, woda spływa po zboczu, tak też gdziekolwiek Zrealizowany teraz pójdzie, bramini i gospodarze z miasta i wioski będą skierowywali się w tą samą stronę. Z jakiego powodu? Z powodu moralności i mądrości Zrealizowanego”.

„Obym nigdy nie zetknął się ze sławą, Nagita, i niechby sława nigdy mnie nie spotkała. Ten kto nie osiąga na życzenie, bez trudności czy kłopotu, tego błogosławieństwa wyrzeczenia, błogosławieństwa samotności, błogosławieństwa spokoju, błogosławieństwa przebudzenia, które to ja osiągam na życzenie, bez trudności czy kłopotu, mógłby zaakceptować tą obrzydliwą przyjemność, tą leniwą przyjemność zysku, uznania i sławy.

Tu, Nagito, widzę mnicha mieszkającego na skraju wioski, siedzącego w stanie koncentracji. Wtedy przedstawia mi się: 'Pomocnik klasztorny czy nowicjusz czy kolega mnich spowoduje, że ten czcigodny wybije się z tej koncentracji'. Z tego powodu nie jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha na skraju wioski.

Widzę, Nagito, mnicha mieszkańca lasu, siedzącego i drzemiącego w lesie. Wtedy przedstawia mi się: 'Ten czcigodny usunie swoją senność i zmęczenie i skieruje uwagę tylko na percepcję lasu, [stanu] jedności. Z tego powodu jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha w lesie.

Widzę, Nagito, mnicha mieszkańca lasu, siedzącego w lesie i nieskoncentrowanego. Wtedy przedstawia mi się: 'Ten czcigodny skoncentruje swój nieskoncentrowany umysł czy będzie chronił swój skoncentrowany umysł'. Z tego powodu jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha w lesie.

Widzę, Nagito, mnicha mieszkańca lasu, siedzącego w lesie, w stanie koncentracji. Wtedy przedstawia mi się: 'Ten czcigodny wyzwoli swój niewyzwolony umysł czy będzie chronił swój wyzwolony umysł'. Z tego powodu jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha w lesie.

Widzę, Nagito, mnicha mieszkającego na skraju wioski, który uzyskuje szaty, jedzenie, miejsca pobytu, i lekarstwa dla chorych. Pragnąc zysku, uznania i sławy, zaniedbuje on odosobnienie; zaniedbuje odległe bytowiska w lasach i dżunglach. Wkroczywszy do wiosek, miasteczek, i stolic, zamieszkuje tam. Z tego powodu nie jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha na skraju wioski.

Widzę, Nagito, mnicha mieszkańca lasu, który uzyskuje szaty, jedzenie, miejsca pobytu, i lekarstwa dla chorych Odrzuciwszy zysk, uznanie i sławę, nie zaniedbuje on odosobnienia; nie zaniedbuje odległych bytowisk w lasach i dżunglach. Z tego powodu jestem zadowolony z mieszkania tego mnicha w lesie.

Kiedy, Nagito, podróżuję drogą, i nie widzą nikogo przede mną ani za mną, nawet jeżeli to dla wydalania czy oddania moczu, przy tej okazji czuje się swobodnie”.

AN VI, 41

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji czcigodny Sariputta mieszkał w Rajagaha na górze Szczyt Sępa. Wtedy, o poranku, czcigodny Sariputta ubrał się, zabrał swoją miskę i szatę, i zszedł z góry Szczyt Sępa razem z licznymi mnichami. W pewnym miejscu zobaczył duży blok drewna i odezwał się do mnichów: „Czy widzicie, przyjaciele, ten duży blok drewna?” „Tak, przyjacielu”.

„Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako ziemi. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element ziemi istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako ziemi.

Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako wodzie. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element wody istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako wodzie.

Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako ogniu. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element ognia istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako ogniu.

Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako powietrzu. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element powietrza istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako powietrzu.

Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako pięknym. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element piękna istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako pięknym.

Jeżeliby sobie tego życzył, mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako brzydkim. Co jest dla tego podstawą? Ponieważ element brzydoty istnieje w tym bloku drewna. Na tej podstawie mnich posiadający nadnaturalne moce, który osiągnął mistrzostwo umysłu, mógłby skupić się na tym bloku drewna jako brzydkim”.

AN VI, 37

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki. Przy tej okazji, świecka wyznawczyni Velukantaki Nandamata przygotowywała podarunek posiadający sześć czynników, dla Zgromadzenia mnichów wiedzionych przez Sariputtę i Moggallanę. Boskim okiem co oczyszczone i przewyższające ludzkie, Zrealizowany zobaczył świecką wyznawczynię Velukantaki Nandamata przygotowującą ten podarunek i wtedy odezwał się do mnichów:

„Mnisi, świecka wyznawczyni Velukantaki Nandamata przygotowuje podarunek posiadający sześć czynników, dla Zgromadzenia mnichów wiedzionych przez Sariputtę i Moggallanę. A jak podarunek posiada sześć czynników? Tu dawca posiada trzy czynniki i otrzymujący posiadają trzy czynniki. Jakie są trzy czynniki dawcy? Tu dawca jest radosny przed daniem, ma spokojny i przekonany umysł co do aktu dawania; jest szczęśliwy po daniu. Takie są trzy czynniki dawcy. Jakie są trzy czynniki otrzymujących? Tu, otrzymujący są wolni od pożądania bądź praktykują dla usunięcia pożądania; są wolni od nienawiści bądź praktykują dla usunięcia nienawiści; są wolni od złudzenia bądź praktykują dla usunięcia złudzenia. Takie są trzy czynniki odbiorców. W taki sposób podarunek ma sześć czynników. Nie jest łatwo zmierzyć zasługi takiego podarunku, w taki sposób: 'Właśnie taki jest strumień zasług, strumień korzystnego, pokarm szczęścia – niebiański, dojrzewający szczęściem, sprzyjający szczęściu; raczej, jest on po prostu uznawany za nieobliczalną, niezmierzoną masę zasługi. Mnisi, tak jak nie jest łatwo zmierzyć wodę w wielkim oceanie, w ten sposób: 'Jest w nim tyle galonów wody', czy 'Jest w nim tyle tysięcy galonów wody' czy 'Jest w nim tyle setek tysięcy galonów wody', ale raczej, jest on po prostu uznawany za nieobliczalną, niezmierzoną masę wody, tak też, nie jest łatwo zmierzyć zasługi takiego podarunku, w taki sposób: 'Właśnie taki jest strumień zasług, strumień korzystnego, pokarm szczęścia – niebiański, dojrzewający szczęściem, sprzyjający szczęściu; raczej, jest on po prostu uznawany za nieobliczalną, niezmierzoną masę zasługi.

Przed daniem jest radosny;

podczas dawania ustanawia swój umysł w zaufaniu;

po daniu jest szczęśliwy:

to jest sukces w akcie podarunku.

Kiedy są wolni od pożądania i nienawiści,

wolni od złudzenia, bez skaz

samo-opanowani, żyjący święte życie

pole dla zasługi jest kompletne.

Oczyściwszy siebie

ofiarowawszy własnymi rękoma,

akt charytatywny jest bardzo owocny,

dla niego i w relacji do innych.

Wykonawszy taki charytatywny uczynek

z umysłem wolnym od skąpstwa,

mądra osoba, bogata w wiarę,

odradza się szczęśliwa, w świecie bez dolegliwości.

AN VI, 29

Wtedy Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Udayi: „Udayi, jak wiele jest przedmiotów dla rekolekcji?” Kiedy to zostało powiedziane, czcigodny Udayi milczał. Drugi raz … Trzeci raz Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Udayi: „Udayi, jak wiele jest przedmiotów dla rekolekcji?” I za trzecim razem, czcigodny Udayi milczał.

Wtedy czcigodny Ananda powiedział do czcigodnego Udayi: „Przyjacielu Udayi, nauczyciel do ciebie mówi”. „Słyszałem go, przyjacielu Anando.

Tu, czcigodny panie, mnich wspomina swe rozliczne przeszłe życia: jedne narodziny, drugie narodziny, trzecie narodziny, czwarte narodziny, piąte narodziny, dziesięć narodzin, dwadzieścia narodzin, trzydzieści narodzin, czterdzieści narodzin, pięćdziesiąt narodzin, sto narodzin, tysiąc narodzin, sto tysięcy narodzin, wiele eonów kurczenia się wszechświata, wiele eonów rozciągania się wszechświata, wiele eonów kurczenia i rozciągania się wszechświata. Tu miał takie imię, był takiego rodu, tak wyglądał, taki był jego pokarm, takie było moje doświadczenie przyjemności i bólu, taki okres jego życia, umierając tam, pojawił się gdzie indziej i tam też miał takie imię, był takiego rodu, taki był jego wygląd, taki był jego pokarm... pojawił się tu. Tak z detalami i szczegółami wspomina swe rozliczne życia. To czcigodny panie jest przedmiot dla rekolekcji”.

Wtedy Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Anandy: „Wiedziałem Anando, że ten błądzący człowiek Udayi nie poświęca się wyższemu umysłowi. Anando, jak wiele jest przedmiotów dla rekolekcji?”

„Czcigodny panie, jest pięć przedmiotów rekolekcji. Jakie pięć?

Tu, czcigodny panie, odłączony od zmysłowych przyjemności, odłączony od niekorzystnych stanów, mnich wkracza i trwa w pierwszej jhanie, składającej się z błogości i przyjemności zrodzonych z odosobnienia, stowarzyszonych z myśleniem i rozważaniem. Z zanikiem myślenia i rozważania, wkracza i trwa w drugiej jhanie, charakteryzującej się spokojem i zjednoczeniem umysłu i składającej się z błogości i przyjemności zrodzonych z koncentracji, bez myślenia i rozważania. Z zanikiem również błogości, trwając w równowadze, uważny i jasno pojmujący, doświadczając przyjemności cielesnej; wkracza i trwa w trzeciej jhanie, o której szlachetni mówią: 'Jest zrównoważonym, uważnym, tym kto trwa szczęśliwy'. To jest przedmiot rekolekcji, który rozwinięty i kultywowany w tym życiu, wiedzie do przyjemnego przebywania w tym życiu.

I znów, czcigodny panie, mnich skierowuje uwagę na percepcję światła; skupia się na percepcji dnia w taki sposób: 'Jak za dnia, tak i nocą; jak nocą tak i za dnia'. W ten sposób, z umysłem co otwarty i niezakryty, rozwija umysł przepełniony świetlistością. To jest przedmiot rekolekcji, który rozwinięty i kultywowany w tym życiu, wiedzie do wiedzy i wizji.

I znów, czcigodny panie, mnich przegląda to samo ciało od podeszew stóp do włosów na czubku głowy jako pełne wielu rodzajów nieczystości, tak oto: 'W tym ciele są włosy głowy, włosy ciała, paznokcie, zęby, skóra, mięso, ścięgna, kości, szpik kostny, nerki, serce, wątroba, przepona, śledziona, płuca, jelita duże i małe, krtań, smarki, łajno, żółć, flegma, ropa, krew, pot, tłuszcz, łzy, ślina, olej we złączach i mocz'. To jest przedmiot rekolekcji, który rozwinięty i kultywowany w tym życiu, wiedzie do porzucenia zmysłowego pożądania.

I znów, czcigodny panie, mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym, martwe jeden dzień, dwa dni, martwe trzy dni, spuchnięte, blade, jątrzącą się materię tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym, pożerane przez kruki, kanie, sępy, psy, szakale, i wiele rodzajów robaków, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet z mięsem i krwią trzymający się razem dzięki ścięgnom, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet bez mięsa, umazany krwią i trzymający się razem dzięki ścięgnom, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet bez mięsa i krwi trzymający się razem dzięki ścięgnom, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; kości bez ścięgien, porozrzucane w różnych kierunkach, tu kość ręki, tu kość stopy, tu kość uda, tu kość biodrowa, tu kość piersiowa, tu kość dłoni, tu kość ramienia, tu kość szyi, tu szczęka, tu zęby, tu czaszka, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; pobielałe kości koloru muszli, tak oto: 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. Czy mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; kości zebrane razem, starsze niż rok. 'To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los'. To jest przedmiot rekolekcji, który rozwinięty i kultywowany w tym życiu, wiedzie do wykorzenienia wyobrażenia 'jestem'.

I znów, czcigodny panie, z porzuceniem przyjemności i bólu, i z uprzednim zanikiem radości i smutku, mnich wkracza i trwa w czwartej jhanie, ani bolesnej ani przyjemnej, charakteryzującej się oczyszczoną uważnością przez równowagę. To jest przedmiot rekolekcji, który rozwinięty i kultywowany w tym życiu, wiedzie do penetracji rozlicznych elementów. Takie, czcigodny panie jest te pięć przedmiotów rekolekcji”.

„Dobrze, dobrze, Anando! Zatem, Anando, zapamiętaj również ten szósty przedmiot rekolekcji. Tu, zawsze uważny mnich idzie naprzód, zawsze uważny, mnich wraca, zawsze uważny, mnich stoi, zawsze uważny, mnich siedzi. Zawsze uważny, mnich kładzie się spać, zawsze uważny, mnich podejmuje pracę. Ten szósty przedmiot rekolekcji, rozwinięty i kultywowany w ten sposób, wiedzie do uważności i jasnego pojmowania”.

AN VI, 27

Wtedy pewien mnich podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział: „Czcigodny panie, jak wiele odpowiednich okazji jest by iść zobaczyć cenionego mnicha?”

„Jest mnichu, tych sześć odpowiednich okazji by iść zobaczyć cenionego mnicha. Jakich sześć? Tu, mnichu, kiedy umysł mnicha uległ obsesji i jest męczony przez zmysłowe pożądanie, i nie rozumie on jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałego zmysłowego pożądania, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, mój umysł uległ obsesji i jest męczony przez zmysłowe pożądanie, i nie rozumiem jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałego zmysłowego pożądania. Proszę naucz mnie Dhammy dla porzucenia zmysłowego pożądania'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla porzucenia zmysłowego pożądania. To pierwsza odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

I znów, kiedy umysł mnicha uległ obsesji i jest męczony przez złą wolę, i nie rozumie on jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej złej woli, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, mój umysł uległ obsesji i jest męczony przez złą wolę, i nie rozumiem jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej złej woli. Proszę naucz mnie Dhammy dla porzucenia złej woli'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla porzucenia złej woli. To druga odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

I znów, umysł mnicha uległ obsesji i jest męczony przez ospałość i stany letargiczne, i nie rozumie on jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej ospałości i stanów letargicznych, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, mój umysł uległ obsesji i jest męczony przez ospałość i stany letargiczne i nie rozumiem jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej ospałości i stanów letargicznych. Proszę naucz mnie Dhammy dla porzucenia ospałości i stanów letargicznych'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla porzucenia ospałości i stanów letargicznych. To trzecia odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

I znów, kiedy umysł mnicha uległ obsesji i jest męczony przez niepokój i wyrzuty sumienia, i nie rozumie on jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałego niepokoju i wyrzutów sumienia, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, mój umysł uległ obsesji i jest męczony przez niepokój i wyrzuty sumienia, i nie rozumiem jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałego niepokoju i wyrzutów sumienia. Proszę naucz mnie Dhammy dla porzucenia niepokoju i wyrzutów sumienia'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla porzucenia niepokoju i wyrzutów sumienia. To czwarta odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

I znów, kiedy umysł mnicha uległ obsesji i jest męczony przez wątpliwość, i nie rozumie on jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej wątpliwości, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, mój umysł uległ obsesji i jest męczony przez wątpliwość, i nie rozumiem jakim rzeczywiście jest ucieczka z powstałej wątpliwości. Proszę naucz mnie Dhammy dla porzucenia wątpliwości'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla porzucenia wątpliwości. To piąta odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

I znów, kiedy mnich nie wie i nie widzi na jakim obiekcie polegać i skierowywać nań uwagę ażeby osiągnąć wyczerpanie skaz tutaj i teraz, przy tej okazji powinien podejść do cenionego mnicha i powiedzieć mu: 'Przyjacielu, nie wiem i nie widzę na jakim obiekcie polegać i skierowywać nań uwagę ażeby osiągnąć wyczerpanie skaz tutaj i teraz. Proszę naucz mnie Dhammy dla wyczerpania skaz'. Ceniony mnich wtedy uczy go Dhammy dla wyczerpania skaz. To szósta odpowiednia okazja by iść zobaczyć cenionego mnicha.

Takie, mnichu jest te sześć odpowiednich okazji by iść zobaczyć cenionego mnicha.