AN IV, 185

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha na górze Szczyt Sępa. Przy tej okazji liczni bardzo dobrze znani wędrowcy rezydowali w parku wędrowców na brzegi rzeki Sappini, to jest, Annabhara, Varadhara, Sakuludayi, i inni bardzo dobrze znani wędrowcy. Wtedy, wieczorem, Zrealizowany wyszedł z odosobnienia i udał się do parku wędrowców, na brzeg rzeki Sappini. Przy tej okazji wędrowcy siedzieli razem, gdy powstała taka konwersacja: „Takie są prawdy bramina, takie są prawdy bramina”.

Wtedy Zrealizowany podszedł do tych wędrowców, usiadł z boku na przygotowanym siedzeniu i spytał ich: „Wędrowcy, w jaką dyskusję jesteście teraz zaangażowani? Jaka była między wami konwersacja?”

„Tu, mistrzu Gotama, zebraliśmy się i siedzieliśmy razem gdy powstała taka konwersacja: „Takie są prawdy bramina, takie są prawdy bramina”.

„Wędrowcy, są te cztery prawdy bramina, które ogłosiłem, po zrealizowaniu ich osobiście z bezpośrednią wiedzą. Jakie cztery?

Tu, wędrowcy, bramin mówi tak: 'Wszystkie żywe istoty należy oszczędzić'. Mówiąc w ten sposób, bramin mówi prawdę, nie kłamstwo. Z tego powodu, nie wyobraża on siebie jako 'pustelnika' czy 'bramina'. Nie wyobraża sobie: 'Jestem lepszy', czy 'Jestem równy', czy 'Jestem gorszy'. Raczej, bezpośrednio poznawszy w tym prawdę, praktykuje po prostu kierowany sympatią i współczuciem dla żywych istot.

I znów, wędrowcy, bramin mówi: 'Wszystkie zmysłowe przyjemności są nietrwałe, cierpieniem, i podmiotem zmiany. Mówiąc w ten sposób, bramin mówi prawdę, nie kłamstwo. Z tego powodu, nie wyobraża on siebie jako 'pustelnika' czy 'bramina'. Nie wyobraża sobie: 'Jestem lepszy', czy 'Jestem równy', czy 'Jestem gorszy'. Raczej, bezpośrednio poznawszy w tym prawdę, praktykuje po prostu dla wyobcowania wobec zmysłowych przyjemności, dla ich zaniku i wstrzymania.

I znów, wędrowcy, bramin mówi: 'Wszystkie stany istnienia nietrwałe, cierpieniem, i podmiotem zmiany. Mówiąc w ten sposób, bramin mówi prawdę, nie kłamstwo. Z tego powodu, nie wyobraża on siebie jako 'pustelnika' czy 'bramina'. Nie wyobraża sobie: 'Jestem lepszy', czy 'Jestem równy', czy 'Jestem gorszy'. Raczej, bezpośrednio poznawszy w tym prawdę, praktykuje po prostu dla wyobcowania wobec stanów istnienia, dla ich zaniku i wstrzymania.

I znów, wędrowcy, bramin mówi: 'Nie jestem nigdzie nie należąc do nikogo, ani nie ma niczego w żadnym miejscu co jest moje'. Mówiąc w ten sposób, bramin mówi prawdę, nie kłamstwo. Z tego powodu, nie wyobraża on siebie jako 'pustelnika' czy 'bramina'. Nie wyobraża sobie: 'Jestem lepszy', czy 'Jestem równy', czy 'Jestem gorszy'. Raczej, bezpośrednio poznawszy w tym prawdę, praktykuje ścieżkę nicości.

Takie są te cztery prawdy bramina które ogłosiłem, po zrealizowaniu ich osobiście z bezpośrednią wiedzą”.