AN VIII, 51 Gotami

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał wśród Sakyów w Kapilavatthu, w Parku Drzewa Banyanu. Wtedy Mahapajapati podeszła do Zrealizowanego, złożyła mu mu hołd, stanęła z boku i powiedziała do niego:

„Czcigodny panie, byłoby dobrze, gdyby kobiety mogły uzyskać odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”. „Wystarczy, Gotami! Nie proś o odejście kobiet z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”. Drugi raz … Trzeci raz Mahapajapati Gotami powiedziała do Zrealizowanego:

„Czcigodny panie, byłoby dobrze, gdyby kobiety mogły uzyskać odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”. „Wystarczy, Gotami! Nie proś o odejście kobiet z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”.

Wtedy Mahapajapati Gotami, myśląc: „Zrealizowany nie zezwala na odejście kobiet z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”, nieszczęśliwa i zasmucona, zapłakała ze łzami na policzkach. Złożyła hołd Zrealizowanemu okrążywszy go trzymając swą prawą stronę zwróconą ku niemu, i odeszła.

Pozostawszy w Kapilavatthu tak długo jak chciał, Zrealizowany udał się w podróż do Vesali. Podróżując, w końcu dotarł do Vesali, gdzie zamieszkał w holu o spadzistym dachu, w Wielkim Lesie.

Wtedy Mahapajapati ścięła swe włosy, założyła żółte szaty, i razem z licznymi kobietami Sakyów, wybrała się do Vesali. W końcu dotarła do Vesali i poszła do holu o spadzistym dachu w Wielki Lesie. Wtedy, ze spuchniętymi stopami, i z ciałem pokrytym kurzem, nieszczęśliwa i zasmucona, płacząc ze łzami na policzkach, stanęła na zewnątrz wejścia. Czcigodny Ananda zobaczył ją tam, stojącą w taki stanie i powiedział do niej:

„Gotami, dlaczego stoisz na zewnątrz wejścia ze spuchniętymi stopami i ciałem pokrytym kurzem, nieszczęśliwa i zasmucona, płacząc ze łzami na policzkach?” „Robię tak, czcigodny Anando, ponieważ Zrealizowany nie zezwolił na odejście kobiet z domowego życia w bezdomność”. „Cóż zatem, Gotami, poczekaj tutaj, podczas gdy ja poproszę Zrealizowanego o zagwarantowanie kobietom odejścia w bezdomność”.

Wtedy czcigodny Ananda podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział do niego: „Czcigodny panie, Mahapajapati stoi na zewnątrz wejścia ze spuchniętymi stopami i ciałem pokrytym kurzem, nieszczęśliwa i zasmucona, płacząc ze łzami na policzkach ponieważ Zrealizowany nie zezwolił na odejście kobiet z domowego życia w bezdomność. Czcigodny panie, byłoby dobrze, gdyby kobiety mogły uzyskać odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie Zrealizowanego”. „Wystarczy, Anando! Nie proś o odejście kobiet z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”. Drugi raz … Trzeci raz czcigodny Ananda powiedziała do Zrealizowanego: „Czcigodny panie, byłoby dobrze, gdyby kobiety mogły uzyskać odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”. „Wystarczy, Anando! Nie proś o odejście kobiet z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”.

Wtedy wydało się czcigodnemu Anandzie: „Trzecie raz Zrealizowany nie zezwolił na odejście kobiet z domowego życia w bezdomność. Poproszę Zrealizowanego o odejście w bezdomność kobiet w jakiś inny sposób”.

Wtedy czcigodny Ananda powiedział do Zrealizowanego: „Czcigodny panie, jeżeli kobieta odeszłaby w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę, czy byłoby dla niej możliwe zrealizowanie owocu wejścia w strumień, owocu raz-powracającego, owocu nie-powracającego, owocu poziomu arahata?” „Byłoby to możliwe, Anando”.

„Jeżeli, czcigodny panie, byłoby możliwe dla kobiety zrealizowanie owocu wejścia w strumień, owocu raz-powracającego, owocu nie-powracającego, owocu poziomu arahata i skoro Mahapajapati była bardzo pomocna dla Zrealizowanego – będąc jego cioteczną matką, mamką i przybraną matką, która karmiła go mlekiem z piersi, kiedy jego matka umarła – byłoby dobrze gdyby kobiety mogły uzyskać odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie proklamowanej przez Tathagatę”.

„Jeżeli Anando, Mahapajapati Gotami zaakceptuje osiem głównych punktów, niech samo to będzie jej pełną ordynacją.

Mniszka która miała pełną ordynację sto lat temu, powinna złożyć hołd mnichowi który otrzymał ordynację właśnie tego dnia, powinna wstać na jego widok, pozdrowić z szacunkiem, i zachowywać się uprzejmie wobec niego. Ten punkt powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka nie może spędzić sezonu deszczowego w miejscu gdzie nie ma mnichów. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Każdej kwarty księżyca, mniszka powinna prosić Zgromadzenie mnichów o dwie rzeczy: o dzień uposatha i o przyjście na pouczenia. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Kiedy mniszka skończyła sezon deszczowy, powinna zaprosić do korekty [swego zachowania] oba Zgromadzenia, odnośnie trzech rzeczy: odnośnie czegokolwiek widzianego, słyszanego i podejrzewanego. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka, która popełniła ciężkie wykroczenie, powinna obserwować okres kwartalnej kary przed oboma Zgromadzeniami. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Będąca w czasie próby, która odbyła dwa lata treningu w sześciu zasadach powinna prosić o pełną ordynację oba Zgromadzenia. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka w żaden sposób nie może obrażać czy ganić mnicha. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Od dzisiaj, Anando, mniszki mają zakaz czynić reprymendy mnichom, ale mnisi nie mają zakazu czynić reprymendy mniszkom. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Jeżeli, Anando, Mahapajapati Gotami zaakceptuje te osiem głównych punktów, niech samo to będzie jej pełną ordynacją”.

Mniszka która miała pełną ordynację sto lat temu, powinna złożyć hołd mnichowi który otrzymał ordynację właśnie tego dnia, powinna wstać na jego widok, pozdrowić z szacunkiem, i zachowywać się uprzejmie wobec niego. Ten punkt powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka nie może spędzić sezonu deszczowego w miejscu gdzie nie ma mnichów. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Każdej kwarty księżyca, mniszka powinna prosić Zgromadzenie mnichów o dwie rzeczy: o dzień uposatha i o przyjście na pouczenia. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Kiedy mniszka skończyła sezon deszczowy, powinna zaprosić do korekty [swego zachowania] oba Zgromadzenia, odnośnie trzech rzeczy: odnośnie czegokolwiek widzianego, słyszanego i podejrzewanego. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka, która popełniła ciężkie wykroczenie, powinna obserwować okres kwartalnej kary przed oboma Zgromadzeniami. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Będąca w czasie próby, która odbyła dwa lata treningu w sześciu zasadach powinna prosić o pełną ordynację oba Zgromadzenia. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Mniszka w żaden sposób nie może obrażać czy ganić mnicha. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Od dzisiaj, Anando, mniszki mają zakaz czynić reprymendy mnichom, ale mnisi nie mają zakazu czynić reprymendy mniszkom. Ten punkt, także powinien być honorowany, respektowany, ceniony i czczony, i nie powinien być naruszony tak długo jak trwa życie.

Jeżeli, Gotami, zaakceptujesz te osiem głównych punktów, samo to będzie twoją pełną ordynacją”. „Czcigodny Anando, jeżeli kobieta czy mężczyzna – młoda, młodzieńcza i lubiąca ornamenty, z umytą głową – uzyskałaby girlandy z białych lotosów, kwiatów jaśminu, czy lilii, ona czy on zaakceptowałaby to oboma rękami i umieściła sobie na głowie. W ten sam sposób, akceptuję osiem głównych punktów jako nie do wykroczenia tak długo jak trwa życie”.

Wtedy czcigodny Ananda podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział: „Czcigodny panie, Mahapajapati zaakceptowała osiem głównych punktów, jako rzeczy nie do wykroczenia tak długo jak trwa życie”.

„Jeżeli, Anando, kobiety nie uzyskałyby odejścia z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie Tathagaty, święte życie miałoby długi okres trwania; dobra Dhamma trwałaby solidnie nawet tysiąc lat. Jednakże, Anando, ponieważ kobiety uzyskały odejście z domowego życia w bezdomność w Dhammie i Dyscyplinie Tathagaty, święte życie nie będzie miało długiego okresu trwania; dobra Dhamma będzie trwała tylko pięćset lat.

Tak jak bandyci łatwo napadają na te rodziny, które mają wiele kobiet i paru mężczyzn, tak też, w jakiejkolwiek Dhammie i Dyscyplinie kobiety uzyskują odejście z domowego życia w bezdomność, te święte życie nie trwa długo.

Tak jak, Anando, kiedy pole górskiego ryżu dojrzało, jeżeli zaatakuje je choroba blednica, te pole górskiego ryżu nie potrwa długo, tak też, w jakiejkolwiek Dhammie i Dyscyplinie kobiety uzyskują odejście z domowego życia w bezdomność, te święte życie nie trwa długo.

Tak jak, Anando, kiedy pole trzciny cukrowej dojrzało, jeżeli zaatakuje je choroba brązowica, te pole trzciny cukrowej nie potrwa długo, tak też, w jakiejkolwiek Dhammie i Dyscyplinie kobiety uzyskują odejście z domowego życia w bezdomność, te święte życie nie trwa długo.

Tak jak, Anando, człowiek mógłby wybudować wały dookoła dużego zbiornika, jako zabezpieczenie przed powodzią, tak też, jako zabezpieczanie przepisałem dla mniszek te osiem głównych punktów, jako rzeczy nie do wykroczenia tak długo jak trwa życie”.