AN V, 206

Mnisi, jest pięć kajdan serca. Jakich pięć? Tu mnich nie jest wolny od pożądania zmysłowych przyjemności, nie jest wolny od chęci, zauroczenia, pożądliwości, namiętności i pragnienia wobec nich. Gdy tak jest jego serce nie skłania się ku wysiłkowi, poświęceniu, zachowaniu i kontroli. Gdy tak jest, nie jest on wolny od pierwszych kajdan w sercu.

I znów mnich nie jest wolny od pożądania ciała, nie jest wolny od chęci, zauroczenia, pożądliwości, namiętności i pragnienia wobec ciała. Gdy tak jest jego serce nie skłania się ku wysiłkowi, poświęceniu, zachowaniu i kontroli. Gdy tak jest, nie jest on wolny od drugich kajdan w sercu.

I znów mnich nie jest wolny od pożądania materii, nie jest wolny od chęci, zauroczenia, pożądliwości, namiętności i pragnienia wobec materii. Gdy tak jest jego serce nie skłania się ku wysiłkowi, poświęceniu, zachowaniu i kontroli. Gdy tak jest, nie jest on wolny od trzecich kajdan w sercu.

I znów po zjedzeniu i zapełnieniu żołądka mnich trwa ciesząc się tak długo jak ma na to ochotę, przyjemnością odpoczynku, przyjemnością drzemki, przyjemnością spania. Gdy tak jest jego serce nie skłania się ku wysiłkowi, poświęceniu, zachowaniu i kontroli. Gdy tak jest, nie jest on wolny od czwartych kajdan w sercu.

I znów, mnich żyje święte życie aspirując do (odrodzenia się) w jakimś rzędzie bogów w ten sposób: „Przez tą cnotę, te obowiązki, te reguły, czy to święte życie, stanę się (wielkim) bogiem lub jakimś (mniejszym) bogiem”. Gdy tak jest jego serce nie skłania się ku wysiłkowi, poświęceniu, zachowaniu i kontroli. Gdy tak jest, nie jest on wolny od piątych kajdan w sercu. Takie, mnisi, jest te pięć kajdan serca.