Ślepy żółw

Mnisi, załóżmy, że człowiek zarzucił pojedynczą uprząż w wielkim oceanie i byłby tam ślepy żółw, który wynurzałby się na powierzchnię co sto lat. Jak myślicie mnisi, czy ten ślepy żółw, wynurzający się na powierzchnię co sto lat wsadziłby swą głowę w tą uprząż?” "Gdyby to zrobił, to nastąpiłoby to po bardzo długim czasie”. "Prędzej, powiadam, ten ślepy żółw, wynurzający się na powierzchnię co sto lat wsadzi swą głowę w tą uprząż, niż głupiec, który zszedł do niższych światów, odzyska ludzki status. Dlaczego tak jest? Ponieważ tam nie ma prowadzenia się zgodnie z Dhammą, nie ma właściwego prowadzenia się, ani korzystnego działania przynoszącego zasługi. Przeważa tam wzajemne pożeranie się, pożeranie słabszych. Dlaczego tak jest? Ponieważ mnisi, nie widzi się tam Czterech Szlachetnych Prawd. Jakich czterech? Szlachetnej prawdy o cierpieniu, Szlachetnej prawdy o powstaniu cierpienia, Szlachetnej prawdy o wstrzymaniu cierpienia, Szlachetnej prawdy o drodze prowadzącej do wstrzymania cierpienia. Zatem mnisi wysiłek powinien zostać uczyniony by zrozumieć: „To jest cierpienie ...To jest powstanie cierpienia...To jest wstrzymanie cierpienia...To jest droga prowadząca do wstrzymania cierpienia.

SN 56: 47