AN X, 65

Przy pewnej okazji czcigodny Sariputta mieszkał wśród Magadhów w Nalakagamaka. Wtedy wędrowiec Samanadakani podszedł do czcigodnego Sariputty i wymienił z nim pozdrowienia. Kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa zostały zakończone, usiadł z boku i powiedział do czcigodnego Sariputty:

„Przyjacielu Sariputto, co jest szczęściem? Co jest cierpieniem?” „Odrodziny, przyjacielu są cierpieniem. Brak odrodzin jest szczęściem. Kiedy są odrodziny, można oczekiwać takiego cierpienia: zimna, gorąca, głodu, pragnienia, defekacji, i oddawania moczu; bycie poparzonym przez ogień, wejście w kontakt z kijami i nożami; i krewni i przyjaciele zbierają się razem i udzielają mu reprymendy. Kiedy są odrodziny, to cierpienie może być oczekiwane.

Kiedy nie ma odrodzin, można oczekiwać takiego szczęścia: ani zimna, ani gorąca, ani głodu, ani pragnienia, ani defekacji, i oddawania moczu; ani bycia poparzonym przez ogień, ani wejścia w kontakt z kijami i nożami; i krewni i przyjaciele nie zbierają się razem i nie udzielają mu reprymendy. Kiedy nie ma odrodzin, takie szczęście może być oczekiwane.