AN VIII, 23

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Alavi w Schronisku Aggalava. Tam Zrealizowany odezwał się do mnichów: „Mnisi!” „Czcigodny panie”, odpowiedzieli ci mnisi. Zrealizowany rzekł to:

„Mnisi, powinniście zapamiętać Hattakę z Alavi jako tego kto posiada siedem cudownych i wspaniałych cech. Jakie siedem? Hattaka z Alavi jest obdarzony wiarą. Jest cnotliwy, i ma poczucie wstydu i obawy. Jest uczony, szczodry i mądry. Powinniście zapamiętać Hattakę z Alavi jako tego kto posiada siedem cudownych i wspaniałych cech”. Oto co powiedział Zrealizowany. To powiedziawszy, Pomyślny wstał z siedzenia i wszedł do swego miejsca pobytu.

Wtedy, o poranku, pewien mnich ubrał się, zabrał swą miskę i płaszcz, i poszedł do rezydencji Hattaki z Alavi. Kiedy tam dotarł, usiadł na przygotowanym miejscu. Hattaka z Alavi podszedł do tego mnicha, złożył mu hołd, i usiadł z boku. Wtedy ten mnich powiedział do niego:

„Przyjacielu, Zrealizowany zdeklarował, że posiadasz siedem cudownych i wspaniałych cech. Jakie siedem? 'Mnisi, Hattaka z Alavi jest obdarzony wiarą. Jest cnotliwy, i ma poczucie wstydu i obawy. Jest uczony, szczodry i mądry'. Zrealizowany zdeklarował, że posiadasz te siedem cudownych i wspaniałych cech”.

„Mam nadzieję, czcigodny panie, że żaden ubrany na biało świecki wyznawca, nie był przy tym obecny?” „Nie, przyjacielu. Żaden ubrany na biało świecki wyznawca, nie był przy tym obecny”.

Wtedy ten mnich otrzymał jedzenie w rezydencji Hattaki z Alavi, wstał ze swego miejsca i odszedł. Po posiłku podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku [i zdał mu sprawę ze wszystkiego co się stało].

„Dobrze, dobrze, mnichu! Ten szlachetnie urodzony ma parę potrzeb, skoro nie chce by jego wewnętrzne korzystne cechy były znane innym. Zatem, mnichu, powinieneś zapamiętać Hattakę z Alavi jako tego, który posiada tą ósmą cudowną i wspaniałą cechę, mianowicie minimum potrzeb”.