AN IX, 41

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał wśród Mallów blisko miasta Mallów zwanego Uruvelakappa. Wtedy, o poranku, Zrealizowany ubrał się zabrał swoją miskę i płaszcz i udał się na żebraczy obchód po Uruvelakappa. Kiedy obszedł Uruvelakappę, po posiłku, po powrocie z żebraczego obchodu, odezwał się do czcigodnego Anandy: „Ty zostań tutaj, Anando, podczas gdy ja wejdę do Wielkiego Lasu na całodzienny pobyt”. „Tak, czcigodny panie, odpowiedział czcigodny Ananda. Wtedy Zrealizowany wszedł do Wielkiego Lasu i usiadł u korzenia drzewa na swój całodzienny pobyt.

Wtedy gospodarz Tapussa podszedł do czcigodnego Anandy, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział do niego:

„Czcigodny Anando, my świeccy cieszymy się zmysłowymi przyjemnościami, rozmiłowujemy się w zmysłowych przyjemnościach, czerpiemy uciechę ze zmysłowych przyjemności, radujemy się zmysłowymi przyjemnościami. Wyrzeczenie wydaje się nam jak urwisko. Słyszałem, że w tej Dhammie i Dyscyplinie są bardzo młodzi mnisi, których umysły skłaniają się ku wyrzeczeniu i stają się spokojne, ustabilizowane, i wyzwolone przez to, widząc to jako spokojne. Wyrzeczenie, czcigodny panie, jest linią podziału pomiędzy większością ludzi i mnichami w tej Dhammie i Dyscyplinie”.

„To, gospodarzu, jest przedmiot z uwagi na który powinniśmy zobaczyć Zrealizowanego. Chodźmy do Zrealizowanego i przedstawmy mu sprawę. Tak jak nam to wyjaśni, tak zapamiętamy”. „Tak, czcigodny Anando”, odpowiedział gospodarz Tapussa.

Wtedy czcigodny Ananda i gospodarz Tapussa poszli do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i powiedział: „Czcigodny panie, ten gospodarz Tapussa mówi: 'Czcigodny Anando, my świeccy cieszymy się zmysłowymi przyjemnościami, rozmiłowujemy się w zmysłowych przyjemnościach, czerpiemy uciechę ze zmysłowych przyjemności, radujemy się zmysłowymi przyjemnościami. Wyrzeczenie wydaje się nam jak urwisko. Słyszałem, że w tej Dhammie i Dyscyplinie są bardzo młodzi mnisi, których umysły skłaniają się ku wyrzeczeniu i stają się spokojne, ustabilizowane, i wyzwolone przez to, widząc to jako spokojne. Wyrzeczenie, czcigodny panie, jest linią podziału pomiędzy większością ludzi i mnichami w tej Dhammie i Dyscyplinie'”.

„Tak to jest, Anando! Tak to jest Anando!

Przed moim przebudzeniem, podczas gdy byłem tylko bodhisattą, nie w pełni przebudzonym, także wydało mi się: 'Dobre jest wyrzeczenie, dobra jest samotność'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do wyrzeczenia, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do wyrzeczenia, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w zmysłowych przyjemnościach i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z wyrzeczenia i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do wyrzeczenia, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo w zmysłowych przyjemnościach i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z wyrzeczenia i podążyłem za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do wyrzeczenia, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w zmysłowych przyjemnościach, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z wyrzeczenia, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do wyrzeczenia i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, odłączony od zmysłowych przyjemności, odłączony od niekorzystnych stanów, wkroczyłem i trwałem w pierwszej jhanie, składającej się z błogości i przyjemności zrodzonych z odosobnienia, stowarzyszonych z myśleniem i rozważaniem. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone ze zmysłowością pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone ze zmysłowością pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z zanikiem myślenia i rozważania, wkroczę i będę trwał w drugiej jhanie, charakteryzującej się spokojem i zjednoczeniem umysłu i składającej się z błogości i przyjemności zrodzonych z koncentracji, bez myślenia i rozważania'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do nieobecności myśli, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do nieobecności myśli, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w myślach i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z nieobecności myśli i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do nieobecności myśli, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo myśli i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z nieobecności myśli i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do nieobecności myśli, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w myśleniu, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z nieobecności myśli, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do nieobecności myśli i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z zanikiem myślenia i rozważania, wkroczyłem i trwałem w drugiej jhanie, charakteryzującej się spokojem i zjednoczeniem umysłu i składającej się z błogości i przyjemności zrodzonych z koncentracji, bez myślenia i rozważania. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z zanikiem również błogości, trwając w równowadze, uważny i jasno pojmujący, doświadczając przyjemności cielesnej; wkroczę i będę trwał w trzeciej jhanie, o której szlachetni mówią: 'Jest zrównoważonym, uważnym, tym kto trwa szczęśliwy'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do nieobecności błogości, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do nieobecności błogości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w błogości i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z nieobecności błogości i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do nieobecności błogości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo błogości i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z nieobecności błogości i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do nieobecności błogości, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w błogości, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z nieobecności błogości, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do nieobecności błogości i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z zanikiem również błogości, trwając w równowadze, uważny i jasno pojmujący, doświadczając przyjemności cielesnej; wkroczyłem i trwałem w trzeciej jhanie, o której szlachetni mówią: 'Jest zrównoważonym, uważnym, tym kto trwa szczęśliwy'. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z błogością pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z błogością pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z porzuceniem przyjemności i bólu, i z uprzednim zanikiem radości i smutku, wkroczę i będę trwał w czwartej jhanie, ani bolesnej ani przyjemnej, charakteryzującej się oczyszczoną uważnością przez równowagę'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do nieobecności przyjemności i bólu, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do nieobecności przyjemności i bólu, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w przyjemności równowagi i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z nieobecności przyjemności i bólu i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do nieobecności przyjemności i bólu, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo przyjemności równowagi i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z nieobecności przyjemności i bólu i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do nieobecności przyjemności i bólu, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w przyjemności równowagi kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z nieobecności przyjemności i bólu, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do nieobecności przyjemności i bólu i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z porzuceniem przyjemności i bólu, i z uprzednim zanikiem radości i smutku, wkroczyłem i trwałem w czwartej jhanie, ani bolesnej ani przyjemnej, charakteryzującej się oczyszczoną uważnością przez równowagę. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z przyjemnością równowagi pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone przyjemnością równowagi pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z całkowitym przekroczeniem percepcji materialnych form, z zanikiem percepcji zmysłowego kontaktu, z brakiem skierowania uwagi na percepcję różnorodności, [postrzegając]: 'Przestrzeń jest nieskończona', wkroczę i będę trwał w bazie nieskończonej przestrzeni'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do bazy nieskończonej przestrzeni, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do bazy nieskończonej przestrzeni, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w materialnych formach i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z bazy nieskończonej przestrzeni i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do bazy nieskończonej przestrzeni, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo materialnych form i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z bazy nieskończonej przestrzeni i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do nieobecności myśli, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w materialnych formach, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z bazy nieskończonej przestrzeni, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do bazy nieskończonej przestrzeni i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z całkowitym przekroczeniem percepcji materialnych form, z zanikiem percepcji zmysłowego kontaktu, z brakiem skierowania uwagi na percepcję różnorodności, [postrzegając]: 'Przestrzeń jest nieskończona', wkroczyłem i trwałem w bazie nieskończonej przestrzeni. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z materialnymi formami pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej przestrzeni [postrzegając]: 'Świadomość jest nieskończona', wkroczę i będę trwał w bazie nieskończonej świadomości'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do bazy nieskończonej świadomości, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do bazy nieskończonej świadomości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w bazie nieskończonej przestrzeni i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z bazy nieskończonej świadomości i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do bazy nieskończonej świadomości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo bazy nieskończonej przestrzeni i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z bazy nieskończonej świadomości i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do bazy nieskończonej świadomości, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w bazie nieskończonej przestrzeni, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z bazy nieskończonej świadomości, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do bazy nieskończonej świadomości i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej przestrzeni [postrzegając]: 'Świadomość jest nieskończona', wkroczyłem i trwałem w bazie nieskończonej świadomości. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z bazą nieskończonej przestrzeni pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej świadomości [postrzegając]: 'Tu nic nie ma'', wkroczę i będę trwał w bazie nicości'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do bazy nicości, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do bazy nicości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w bazie nieskończonej świadomości i nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z bazy nicości i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do bazy nieskończonej świadomości, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo bazy nieskończonej świadomości i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z bazy nicości i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do bazy nicości, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w bazie nieskończonej świadomości, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z bazy nicości, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do bazy nicości i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej świadomości [postrzegając]: 'Tu nic nie ma', wkroczyłem i trwałem w bazie nicości. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z bazą nieskończonej świadomości pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z całkowitym przekroczeniem bazy nicości, wkroczę i będę trwał w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji'. A jednak mój umysł nie skłaniał się do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w bazie nicości nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących z bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo bazy nicości i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące z bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w bazie nicości, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść z bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z całkowitym przekroczeniem bazy nicości, wkroczyłem i trwałem w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Podczas gdy przebywałem w tym stanie, percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z bazą nicości pojawiły się u mnie, i odczułem to jako dolegliwość. Tak jak ból mógłby powstać u tego kto odczuwa przyjemność stając się dolegliwością, tak też kiedy percepcja i skierowanie uwagi stowarzyszone z myśleniem pojawiły się u mnie, odczułem to jako dolegliwość.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Z całkowitym przekroczeniem bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, wkroczę i będę trwał we wstrzymaniu percepcji i uczucia. A jednak mój umysł nie skłaniał się do wstrzymania percepcji i uczucia, nie stawał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widziałem to jako spokojne. Przedstawiło mi się: 'Dlaczego tak jest, że mój umysł nie skłania się do wstrzymania percepcji i uczucia, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne?' Wtedy przedstawiło mi się: 'Nie zobaczyłem niebezpieczeństwa w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji, nie kultywowałem tego [wglądu]; nie osiągnąłem korzyści płynących ze wstrzymania percepcji i uczucia i nie podążyłem za tym. Dlatego też mój umysł nie skłania się do wstrzymania percepcji i uczucia, nie staje się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, chociaż widzę to jako spokojne'.

Wtedy, Anando, przedstawiło mi się: 'Gdybym zobaczył niebezpieczeństwo bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, i kultywował ten [wgląd]; i jeżeli osiągnąłbym korzyści płynące ze wstrzymania percepcji i uczucia i podążył za tym, możliwe że mój umysł skłoniłby się do wstrzymania percepcji i uczucia, stając się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro widziałbym to jako spokojne'. Jakiś czas potem, zobaczywszy niebezpieczeństwo w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji, kultywowałem ten wgląd i osiągnąwszy korzyść ze wstrzymania percepcji i uczucia, podążyłem za tym. Wtedy mój umysł skłonił się do bazy wstrzymania percepcji i uczucia i stał się spokojny, ustabilizowany i wyzwolony przez to, skoro zobaczyłem to jako spokojne.

Jakiś czas potem, Anando, z całkowitym przekroczeniem bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, wkroczyłem i trwałem we wstrzymaniu percepcji i uczucia i po zobaczeniu tego z mądrością, moje skazy zostały całkowicie zniszczone.

Tak długo, Anando, jak nie osiągnąłem i nie wyszedłem z tych dziewięciu osiągnięć progresywnych przebywań, w bezpośrednim porządku i w odwróconym porządku, nie ogłaszałem się przebudzonym nieprzewyższonym doskonałym przebudzaniem w tym świecie z jego bogami, Marą, Brahmą, w tym pokoleniu z jego pustelnikami i braminami, z jego bogami i ludźmi. Ale kiedy osiągnąłem i wyszedłem z tych dziewięciu osiągnięć progresywnych przebywań, w bezpośrednim porządku i w odwróconym porządku, ogłosiłem się przebudzonym nieprzewyższonym doskonałym przebudzaniem w tym świecie z jego bogami, Marą, Brahmą, w tym pokoleniu z jego pustelnikami i braminami, z jego bogami i ludźmi. Wiedza i wizja powstały u mnie: 'Niezachwiane jest moje wyzwolenie umysłu; to moje ostatnie narodziny, nigdy więcej odnowy istnienia'”.