Wejście i trwanie w pustce

W rzeczy samej, Anando, ten mnich, rozmiłowany w towarzystwie, cieszący się towarzystwem, poświęcający się towarzystwu, cieszący się społecznością, radujący się społecznością, znajdujący satysfakcję w społeczności - by doszedł do uzyskania błogosławieństwa wyrzeczenia, błogosławieństwa odosobnienia, błogosławieństwa spokoju, błogosławieństwa oświecenia, na życzenie, bez kłopotów i w pełni - to niemożliwe. Ale gdy mnich żyje samotnie, poza społecznością, to może on oczekiwać, że dojdzie do uzyskania błogosławieństwa wyrzeczenia, błogosławieństwa odosobnienia, błogosławieństwa spokoju, błogosławieństwa oświecenia, na życzenie, bez kłopotów i w pełni - to możliwe.

W rzeczy samej, Anando, ten mnich, rozmiłowany w towarzystwie, cieszący się towarzystwem, poświęcający się towarzystwu, cieszący się społecznością, radujący się społecznością, znajdujący satysfakcję w społeczności, by wkroczył i trwał w czasowym, czy trwałym wyzwoleniu umysłu - to niemożliwe. Ale gdy mnich żyje samotnie, poza społecznością, to może on oczekiwać, że wkroczy i będzie trwał w czasowym czy trwałym i niezachwianym wyzwoleniu umysłu - to możliwe.

Nie widzę Anando nawet jednej materialnej formy przez której zmianę i przekształcenie nie powstałby żal i płacz, ból i smutek w tym kto rozmiłował się niej i czerpał z tego radość.

Ale jest przebywanie, odkryte przez Tathagatę, mianowicie wejście i trwanie w pustce wewnętrznej przez nie wnoszenie do umysłu żadnych znaków. Jeżeli Tathagata trwa tak w tym przebywaniu i jest odwiedzany przez mnichów czy mniszki, przez świeckich wyznawców, mężczyzn i kobiety, przez nauczycieli innych sekt lub ich zwolenników, to przy takich okazjach, gdyż jego umysł dąży do odosobnienia, jest oderwany, rozmiłowany w wyrzeczeniu i zakończył ze wszelkimi stanami wywołującymi skazy, Tathagata będzie dawał tylko taką mowę która jest związana z wyproszeniem.

Zatem Anando, jeżeli mnich pragnie: "Żebym potrafił wejść i trwać w pustce wewnętrznej", to ten mnich powinien uspokoić, ustabilizować, zjednoczyć i skoncentrować umysł wewnętrznie.

M 122