Pragnienie i ignorancja

Załóżmy, że człowiek został zraniony strzałą grubo posmarowaną trucizną i wtedy jego przyjaciele i towarzysze, krewni i rodzina przyprowadzą lekarza chirurga i lekarz okroi dookoła ranę za pomocą noża, wysonduje strzałę sondą a po uczynieniu tego wyciągnie strzałę i usunie trujący roztwór, pozostawiając w ciele jego śladowe ilości. A wiedząc, że pewna pozostałość trucizny jest obecna, powie: "Dobry człowieku, strzała została wyciągnięta. Trujący roztwór został usunięty, pozostała śladowa ilość trucizny jest niewystarczająca by była dla ciebie niebezpieczna. jedz tylko odpowiednie jedzenie ażeby przez jedzenie nieodpowiedniego pokarmu rana nie zaropiała. Myj ranę od czasu do czasu aby gdy nie będziesz tego robił ropa i krew nie zakrzepły się w niej. I nie spaceruj na wietrze i w słońcu aby przez to kurz i pył nie zainfekowały rany. Ochraniaj swą ranę i lecz ją".

Człowiek ten pomyślał: "Strzała została wyciągnięta u mnie, trujący roztwór został usunięty pozostała śladowa ilość trucizny jest niewystarczająca by była dla mnie niebezpieczna". I jadł tylko nieodpowiednie jedzenie i przez jedzenie nieodpowiedniego pokarmu rana zaropiała. Nie mył rany od czasu do czasu i gdy tego nie robił ropa i krew zakrzepły się w niej. I spacerował na wietrze i w słońcu i przez to kurz i pył zainfekowały ranę. I nie ochraniał swej rany nie leczył jej. I wtedy zarówno przez czynienie tego co nieodpowiednie jak i z powodu nieczystego trującego roztworu co został usunięty z pozostawieniem śladowej ilości, jego rana pogorszyła się a z pogorszeniem się rany spotkał się ze śmiercią lub śmiertelnym cierpieniem.

Tak też, jest możliwe, że pewni mnisi tutaj mogą myśleć tak: "Pragnienie zostało nazwane przez Pustelnika strzałą. Trujący roztwór ignorancji rozprowadzany jest przez chęć, pożądanie i złą wolę. Ta strzała pragnienia została zaniechana u mnie. Trujący roztwór ignorancji został usunięty. Jestem tym, który słusznie ceni wygaszenie". I teraz jako ten co przecenia siebie, i co jest w niezgodzie z prawdą, zwróci się ku rzeczom nieodpowiednim dla tego kto słusznie ceni wygaszenie. Zwróci się ku nieodpowiednim widokom obiektów widzianych przez oko, zwróci się ku nieodpowiednim dźwiękom słyszanym przez ucho... nieodpowiednim zapachom wąchanym przez nos... nieodpowiednim smakom odczuwanym przez język... nieodpowiednim dotykom odczuwanym przez ciało. Ze swym umysłem zainfekowanym przez chciwość, spotka go śmierć i śmiertelne cierpienie.

Bo to jest śmiercią w Dyscyplinie Szlachetnych kiedy ktoś rezygnuje z treningu i wraca do tego co poniechał. I jest śmiertelnym cierpieniem, jeżeli mnich popełnia jakieś ciężkie wykroczenie.

M 105