Najwyższy Spokój

Mnisi, Tathagata rozumie (wszystko to) w ten sposób: pewien pustelnik czy bramin, z uwolnieniem się od poglądów bazujących na przeszłej skończoności czy poglądów bazujących na przyszłej skończoności, z zupełnym odseparowaniem od więzów zmysłowych przyjemności i z przekroczeniem szczęścia odosobnienia i przekroczeniem niematerialnej przyjemności i przekroczeniem ani-bolesnego-ani-przyjemnego uczucia widzi tak: 'Jestem spokojny, osiągnąłem wygaszenie, jestem bez utrzymywania'. Z pewnością ten czcigodny zakłada drogę bezpośrednio do wygaszenia. Jednak w utrzymywaniu (jako czyniący) ten dobry pustelnik czy bramin ciągle utrzymuje poglądy bazujące na przeszłej skończoności czy poglądy bazujące na przyszłej skończoności, czy szczęście odosobnienia, czy nie-materialną przyjemność czy ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie. A kiedy widzi on tak: 'Jestem spokojny, osiągnąłem wygaszenie, jestem bez utrzymywania', samo to deklaruje się jako utrzymywanie z jego strony. (Teraz wszystko to) jest determinowane i przez to toporne; ale jest wstrzymanie determinacji, jest takie coś. Wiedząc tak i widząc ucieczkę z tego (wszystkiego) Tathagata wychodzi poza to (wszystko).

Najwyższy Spokój

Mnisi doskonały stan spokoju co nieprzewyższony zastał odkryty przez Tathagatę, mianowicie wyzwolenie przez nie utrzymywanie, przez poznanie jakimi są powstanie, zanik, gratyfikacja, niebezpieczeństwo i ucieczka (w przypadku) sześciu baz dla kontaktu.

Mnisi to jest doskonały stan spokoju co nieprzewyższony, który zastał odkryty przez Tathagatę, mianowicie wyzwolenie przez nie utrzymywanie, przez poznanie jakimi są powstanie, zanik, gratyfikacja, niebezpieczeństwo i ucieczka (w przypadku) sześciu baz dla kontaktu".

M 102